Home  »  Original Articles   »   Thank you, judiciary, for releasing the notorious target killer Ajmal Pahari

Thank you, judiciary, for releasing the notorious target killer Ajmal Pahari

posted by Ahmed Iqbalabadi | June 15, 2011 | In Original Articles

ISI backed judiciary in Pakistan is focused on liquor in Atiqa Odho's luggage but not on saving innocent citizens's lives from killing machines such as Ajmal Pahari

While the whole nation tries to steer itself out  from one incident to another, we find more and more distractions taking place. The killing of people in Kharotabad by FC and then the killing of a youth in Karachi by Rangers are incidents which are causing a lot of agony to all of us. The killings are highly condemnable but the repeated relaying of the videos on the retail news outlets is psychologically damaging.

Can we blame the law enforcement agencies  of being trigger friendly when the likelihood of who they catch red handed or even have confessions go scot free for want of evidence? Case in point is the recent release of notorious and self confessed killer, Ajmal Pahari. His confessional videos are available on Youtube. See the video below:

 Ajmal Pahari\’s confession

 

Ajmal Pahari was released on 31st May, 2011. A district and sessions court acquitted him while he was an  accused of more than 100 murders, due to insufficient evidence. According to the report on Express Tribune:

 

The court gave the acquittal orders under the Criminal Procedure Code Section 265-K, in which the charges are groundless and the court decided that the accused cannot be given punishment. The court then acquits the accused to save time.

Pahari was accused in the murder of a man named Junaid Alam Siddiqui alias Ihtisham, son of Rafi Siddiqui, in 2005. Junaid was killed in Jahangirabad, and Pahari and another man, Wasim Boss, were nominated in the FIR (134/2005) lodged at Rizvia police station.

The complainant, who was a witness to the murder, failed to identify Pahari and no other witnesses appeared in court. Since the challan was also submitted after six years, Pahari was acquitted.

Due to security threats, he was brought to the city courts amid strict security with a large number of policemen deployed around the complex.

The Sindh police’s Crime Investigation Department (CID) arrested Pahari from New Karachi on March 28. His name became synonymous with fear not only for his numerous deadly feats, but also recently for extortion and land grabbing in the city. Police officials had kept a tab on his activities for a long time but they admit that he had been set free numerous times because he was strongly backed by one political party. The arrest became possible after this party “suspended” its support, police say.

This was, however, not the first time that Pahari was arrested. In 1997, an anti-terrorism court had declared Pahari a proclaimed offender (along with a high-profile political leader and founder of a party) in a case related to the killing of four American Union Texas employees along with their Pakistani driver. Back then, the reward for Pahari was Rs1 million and he was nabbed by the Central Investigation Agency of the Karachi police in 2000.

However, within five years, Pahari was acquitted in all cases and was released in 2005. Since then, Anti-Extremism Cell SSP Omar Shahid claims that the suspect has committed 58 more cold-blooded murders. And to add insult to injury, Pahari has also made millions of rupees through his network of target killers and extortionists, the officer added.

The elusive criminal was on the run but was eventually nabbed by the authorities in a joint operation conducted by Shahid and Counter Terrorism Unit SSP Chaudhry Aslam Khan from New Karachi’s Eid Gah ground Sector 5-D in March. When asked whether he was sure Pahari would not walk free again, Shahid had told The Express Tribune that the police had done its job by nabbing the notorious killer and now it was for the investigation officers to build a strong case against the culprit in court. He said it was for the courts to decide the fate of the suspect, who is believed to have committed dozens of murders since his release in 2005.

 

Our CJP has a number of times said that Police should improve its prosecution mechanism whenever asked why criminals are acquitted by courts. Our higher courts are notorious for acquitting leading terrorists like Qari Saifullah, TTP activists, Jundullah, Lashkar Jhangvi, Lashkar-e-Taiba terrorists for want of evidence. On the other hand, those prosecuted and convicted like Omer Saeed Shaikh’s death sentences have not been implemented even after years of being convicted.

So the question is, if one is a policeman or a ranger or anyone else, responsible for maintaining law and order, how can he have a contented life when he knows that whoever he arrests will eventually go scot free?

Comments

comments

About The Author

Ahmed Iqbalabadi

Latest Comments
  1. Abdul Nishapuri

    Will our saviour, Chief Justice Iftikhar Chaudhry, take suo moto notice in this instance? Would he care to save innocent citizens’s lives from Ajmal Pahari and other target killers?

    -
  2. Maula Bux

    Ahmed, this “insufficient evidence” seems to be the favourite excuse for PCO judges to release Jihadis, murderers and rapists!

    -
  3. Hamzo Ali Zardari

    رنگين ڪراچيءَ کي بي رنگ ڪندڙ سياست!
    دلشاد ڀٽو سينئر
    ڪراچي هڪ ڀيرو وري امن جي بگاڙ جو شڪار آهي. هيءُ هڪ اهڙو شهر آهي، جتي ڪيتريون شيون ڊهن ٿيون ته ڪيتريون نيون شيون وري جڙن به ٿيون. هتي جي سياست به هتان جي صنعتن وانگر آهي، جنهن ۾ نئين پراڊڪٽ ٿيندي رهي ٿي، پراڻو مال ري سائيڪلنگ ۾ هليو ٿو وڃي. ڪراچيءَ تي مالڪيءَ جي دعويٰ گهڻين ڌرين وٽ آهي، پر دعوائن کي عملي شڪل ڏيڻ شايد گهڻن جي وس کان ڳري ڳالهه آهي. وقت جي ڪانٽن جيان ڪراچيءَ جي سياست جا رنگ به بدلجندا رهن ٿا. هيءُ هڪ رنگين شهر آهي، پر هتي جي سياست هن کي بي رنگ ڪرڻ واري عمل ۾ مصروف آهي. شايد اهي به سياست جون رنگينيون ئي آهن، جو ڪڏهن ڪي ڌريون ڇڪتاڻ ۾ هجن ٿيون ته ساڳيون ڌريون ٻئي وقت تي اتحادي بڻيل هجن ٿيون.
    پيپلز پارٽي ۽ ايم ڪيو ايم جي وچ گهڻي وقت کان رسا ڪشيءَ جو سلسلو جاري رهندو آيو آهي. ڪنهن کي به اهو سمجهه ۾ نه پيو اچي ته اهي رسن ڇا تي ٿا ۽ پرچن ڇا تي ٿا؟ ڪن تجزيه نگارن جي راءِ هئي ته جهيڙو بلدياتي چونڊن تي آهي، ۽ ڪن تجزيه نگارن جو وري چوڻ هو ته جهيڙو ڪمشنري نظام جي بحاليءَ تي آهي. آخرڪار جڏهن ڳوٽ ڀڳي ته وڃي پيپلز امن ڪاميٽيءَ تي بيٺي. اتحادي ڌر پيپلز پارٽيءَ سان ٺاهه لاءِ پيپلز امن ڪاميٽيءَ تي پابندي مڙهڻ جو شرط رکي ڇڏيو. پيپلز امن ڪاميٽيءَ تي پابنديءَ باوجود جڏهن ذوالفقار مرزا اهو چيو ته پيپلز امن ڪاميٽي ان جي وجود جو حصو آهي ته ذوالفقار مرزا کي گهرو وزير جي چارج وزير اعليٰ جي حوالي ڪري پاڻ رخصت ٿيڻو پيو. هڪ اردو ٽي وي چينل کي انٽرويو ڏيندي ايم ڪيو ايم جي رهنما حيدر عباس رضوي چيو هو ته، پيپلز امن ڪاميٽي اصل ۾ رحمان ڊڪيت جو ٽولو آهي، جيڪو ڪافي عرصي کان لياريءَ ۾ سرگرم عمل آهي. ان ٽولي جا ماڻهو مختلف ڏوهن ۾ ملوث رهيا آهن ۽ ڪافي ڪيسن ۾ حڪومت کي گهربل آهن. رحمان ڊڪيت جي مرڻ کان پوءِ ان جي جانشين کي ٽولي جو سربراهه مقرر ڪري ان ٽولي کي پيپلز امن ڪاميٽيءَ جو نالو ڏنو ويو آهي. ممڪن آهي حيدر عباس رضوي جي معلومات درست هجي پر سوال اهو ٿو پئدا ٿي ته رحمان ڊڪيت جو ٽولو اڄ ڪلهه جو ته ناهي، اهو ٽولو لياريءَ ۾ تمام گهڻي وقت کان سرگرم عمل آهي. ايم ڪيو ايم کي رحمان ڊڪيت جي ٽولي مان ايترو خوف اڳ ڪڏهن به محسوس نه ٿيو، جيترو خوف هاڻي محسوس ٿي رهيو آهي. ڇا پيپلز امن ڪاميٽي ايم ڪيو ايم جي سامهون جواب دعويٰ بڻجي اڀري رهي آهي؟ در اصل پيپلز امن ڪاميٽيءَ جو ڳڙهه لياريءَ جو علائقو آهي. اتفاق سان لياريءَ جو علائقو کارا در سان ڳنڍيل آهي ۽ کارا در جو مورچو حڪومت جي اتحادي جماعت لاءِ انتهائي اهم حيثيت رکي ٿو، ڇو ته ان جي سموري لائيف لائين اتان اچي ٿي. ڪراچيءَ جو سڀ کان وڏو هول سيل مارڪيٽ ان علائقي ۾ آهي، ڪراچيءَ جا سڀ کان وڏا واپاري ان علائقي جا آهن. اتحادي پارٽيءَ جي ماليات جو وڏو حصو چندي جي شڪل ۾ ان مارڪيٽ مان اچي ٿو. ان علائقي ۾ پيپلز امن ڪاميٽي طاقتور ٿيڻ کان پوءِ اتي موجود مارڪيٽ تي اثر انداز ٿي رهي آهي ۽ پيپلز امن ڪاميٽي جا ڪارڪنن کارا در جي واپارين کان چندو حاصل ڪري رهيا آهن. ٻين لفظن ۾ پيپلز امن ڪاميٽي اتحادي جماعت جي شهه رڳ تي وار ڪري رهي آهي. جيڪڏهن ڪجهه وقت لاءِ فرض ڪجي ته پيپلز امن ڪاميٽي ماضيءَ ۾ رحمان ڊڪيت جو ٽولو هئي ته اهو ٽولو هاڻي ايترو طاقتور ٿي چڪو آهي، جو سياسي قوت ۾ تبديل ٿي رهيو آهي ۽ اتحادي ڌر ڪراچيءَ اندر ڪا نئين سياسي قوت برداشت ڪري نٿي سگهي. هن وقت تائين ڪراچيءَ ۾ صرف ٻه قوتون هنيون، هڪ ڪراچيءَ ۾ رهندڙ اردو آبادي ۽ ٻي ڪراچيءَ ۾ ايندڙ پختون آبادي. هي ٽين سياسي قوت آهي، جيڪا ڪراچيءَ اندر اڀري رهي آهي. اتحادين جي مطالبي تي پيپلز امن ڪاميٽيءَ جون آفيسون ته بند ڪيون ويون آهن پر اها اتحادين کي به خبر آهي ته آفيسون بند ڪرڻ سان ڪا به تنظيم ختم نه ٿي ويندي آهي. منهنجي نظر ۾ ڪراچيءَ اندر ٽين سياسي قوت اڀرڻ جا مکيه ٽي سبب آهن.
    پهريون سبب اهو آهي ته اتحادي ڌر ڪراچي جي ميمڻ واپار کي تحفظ ڏيڻ ۾ بري طرح ناڪام رهي. ڪراچي مارڪيٽ سڙڻ کانپوءِ ڪراچيءَ جي واپاريءَ وٽ ٻه رستا هئا يا ته اهو پنهنجو سرمايو ڪڍي ڪنهن ٻئي ملڪ ڏانهن هليو وڃي يا وري جيڪڏهن انکي ڪراچيءَ ۾ ڪاروبار ڪرڻو آهي ته آس پاس موجود ٻين قوتن ڏانهن تعاون جو هٿ وڌائي. ڪراچيءَ جي سياست ۾ ميمڻ واپاريءَ جو رول انتهائي اهم رهيو آهي. ڪراچيءَ اندر اها ئي ڌر سياسي طاقت حاصل ڪري سگهندي آهي، جنهن جي پٺيان ڪراچيءَ جو ميمڻ واپاري بيهي. اتحادي ڌر کي سياسي ايوانن تائين پهچائڻ ۾ به ڪراچيءَ جي واپاري منڊيءَ جي رول کي نظرانداز ڪري نٿو سگهجي.
    ڪراچيءَ ۾ ٽين سياسي قوت اڀرڻ جو ٻيو سبب اهو آهي ته سٽي گورنمينٽ طرفان ڪراچيءَ جي مقامي آبادين کي بري طرح نظر انداز ڪيو ويو. ناظم سسٽم کان اڳ ڪراچي انتظامي طرح پنجن ضلعن ۾ ورهايل هئي. ناظم سسٽم متعارف ڪرائڻ وقت ڪراچيءَ جي پنجن ضلعن کي ملائي هڪ ضلعو ڪيو ويو ۽ پوري ڪراچي جي انتظامي ڪنٽرول لاءِ هڪ سٽي ناظم مقرر ڪيو ويو، پر جڏهن ڪراچيءَ کي ترقي ڏيارڻ جو وارو آيو ته ڪراچيءَ کي سياسي خانن ۾ ورهايو ويو. سٽي ناظم پوري ڪراچيءَ کي ڪنوار وانگر سنگاريو، پر لياري ۽ ڪڇي ميمڻن وارن علائقن کي اهو چئي نظر انداز ڪيو ويو ته انهن علائقن جي ترقي اتان جي مقامي يوسي ناظمن جو مسئلو آهي، سٽي گورنمينٽ جي ذميواري ناهي. ساڳيو سلوڪ ڪراچيءَ جي سنڌي ڳوٺن سان ڪيو ويو. سٽي ناظم پنهنجي من پسند علائقن کي ته سموريون شهري سهولتون مهيا ڪيون، پر ڪراچيءَ جا سنڌي ڳوٺ شهري سهولتن کان محروم رهيا. انهن ڳوٺن جي روڊن رستن جي حالت زبون تر رهي، ڊرينيج سسٽم ناڪاره رهيو، صحت ۽ تعليم جون سهولتون نه هجڻ برابر رهيون. انهن ڳوٺن ۾ اهي سنڌي ڳوٺ به شامل رهيا، جيڪي صدين کان ڪراچيءَ ۾ آباد آهن. صدين کان ڪراچيءَ ۾ آباد انهن سنڌي ڳوٺن کي شهري سهولتون ڏيڻ بجاءِ سٽي ناظم سموري ڪراچيءَ جو گند ڪچرو ميڙي ملير جي قديم سنڌي ڳوٺن جي سامهون اڇلرائڻ شروع ڪيو، جنهن جو واضح مقصد اهو هيو ته انهن ڳوٺن ۾ بيماريون ڦهلجن ۽ صدين کان آباد اتان جا رهواسي اتان لڏڻ تي مجبور ٿي وڃن.
    نيوٽن جي لا آف موشن موجب هر عمل جو ردِ عمل به ٿيندو آهي. ناظم سسٽم تحت سٽي گورنمينٽ جيڪو ٻٽو معيار اختيار ڪيو، ان ٻٽي معيار ڪراچيءَ جي مقامي آبادين ۾ احساس محروميءَ کي جنم ڏنو، جنهن احساس محروميءَ ڪراچيءَ اندر ٽين سياسي قوت جي اڀرڻ لاءِ راهه هموار ڪئي. ڪراچيءَ اندر ٽين سياسي قوت اڀرڻ جو ٽيون سبب اهو آهي ته ڪراچي سنڌ جو صنعتتي ۽ تجارتي مرڪز هجڻ باوجود ڪراچيءَ ۾ سنڌي ماڻهن جي داخلا شعوري طور تي بند رکي وئي. سڄي دنيا جا ماڻهو ته ڪراچيءَ ۾ اچي پي سگهيا، پر سنڌين جي اچڻ تي پابندي هئي. هتي ايندڙ بنگالين برمين ، ايرانين ، افغانين ۽ پٺاڻن کي ته آجيان ملي، پر جڏهن سنڌي ماڻهن ڪراچيءَ جو رخ ڪيو ته انهن جي راهه ۾ رڪاوٽون وڌيون ويون.
    جڏهن سوات ۾ آپريشن ٿي ۽ سواتي پٺاڻن جا ڪٽڪ ڪراچيءَ ڏانهن آيا ته ايم ڪيو ايم سميت ڪراچيءَ جي سمورين سياسي ۽ سماجي تنظيمن سواتي پٺاڻن جي مان ۾ آجيان ڪيمپس لڳايون هنيون، پر جڏهن سنڌ ۾ ٻوڏ آئي ۽ پنهنجو مال متاع، گهر گهاٽ ڇڏي هٿين خالي سنڌي ڪراچيءَ طرف آيا ته انهن جي آجيان لاءِ ڪا به ڪيمپ نه لڳائي وئي. بي سر و سامانيءَ ۾ آيل سنڌين جڏهن وقتي طرح پبلڪ پارڪس ۾ پناهه وٺڻ جي ڪوشش ڪئي ته شهري حڪومت جي اهلڪارن اهو چئي انهن کي اتان تڙي ڪڍيو ته هي پبلڪ پليس آهي، هتي رهائش اختيار ڪرڻ جي اجازت ڪونهي، توهان پنهنجي رهائش جو ڪو ٻيو بندو بست ڪريو. ڪن جاين تي ته ٻوڏ سٽيل سنڌين مٿان گوليون به هلايون ويون. جنهن وقت ڪراچيءَ ۾ گوليون هلي رهيون هنيون، ان وقت پوري سنڌ پاڻيءَ جي گهيري ۾ هئي، سنڌ ۾ ڪو به اهڙو محفوظ هنڌ نه هو جتي ٻوڏ جو خطرو نه هجي. ڪراچيءَ کان سواءِ سنڌ ۾ ڪو به اهڙو شهر نه هيو، جتي ٻوڏ ستايل پناهه وٺي سگهن، پر موت جي ان گهڙيءَ ۾ به ڪراچيءَ اندر سنڌين جي داخلا بند هئي. ڄامشوري کان وٺي نوري آباد تائين سنڌي ماڻهو کليل آسمان هيٺ سپر هاءِ وي تي ويٺا رهيا. جيڪڏهن جامشوري وٽ درياهه جا بند ٽٽن ها ته اها سموري آبادي ٻڏي ها. موت سنڌين جي ڪڍ ڪڍ هيو، پر نوري آباد کان اڳتي وڌندڙن کي خوف ڏنا پئي ويا ته ڪراچيءَ ۾ اوهان مارجي ويندئو. سنڌي ماڻهو ڏاڍا پر امن آهن پر جڏهن انهن جي گولين سان آجيان ٿي ته انهن کي سوچڻو پيو ته هي طاقتورن جي وستي آهي، هتي اهو ئي رهي سگهي ٿو جيڪو طاقتور هجي.
    هن وقت تائين پيپلز امن ڪاميٽيءَ جو دائروصرف لياريءَ تائين محدود آهي پر جيڪڏهن پيپلز امن ڪاميٽي سنڌي ماڻهن جي حمايت حاصل ڪري وئي ته امن ڪاميٽيءَ جا يونٽ ڪراچيءَ جي سنڌي ڳوٺن سميت سنڌ جي سمورن شهرن ۾ به کلي سگهن ٿا. تاريخ ان ڳالهه جي شاهد آهي ته سنڌي ماڻهن پنهنجي شهرن جي دعويٰ تان ڪڏهن به هٿ ناهي کنيو . پهرين مرحلي ۾ سنڌي پنهنجا شهر خالي ڪري هليا ويندا آهن پر ٻي مرحلي ۾ پنهنجي شهرن ڏي واپس ضرور ايندا آهن. ارغونن جڏهن سنڌ تي حملو ڪيو ان وقت ٺٽوسنڌ جو مرڪزي شهر هيو. ارغونن ٺٽي تي قبضي ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي، پهرين مرحلي ۾ سنڌي ماڻهو ٺٽو خالي ڪري هليا ويا پر ٻئي مرحلي ۾ ٺٽي جو ڪنٽرول حاصل ڪرڻ لاءِ سنڌي ماڻهن ٺٽي جو ٻيهر رخ ڪيو، ۽ اڄ ٺٽو هڪ دفعو ٻيهر سنڌين جو شهر آهي. ساڳيءَ ريت جڏهن عربن سنڌ تي حملو ڪيو، ان وقت اروڙ سنڌ جو مرڪزي شهر هيو. اروڙ تي قبضو ڪرڻ کان پوءِ عربن سنڌي ماڻهن جي داخلا اروڙ ۾ بند ڪري ڇڏي هئي. جڏهن اروڙ ۾ سنڌي ماڻهن کي واپس اچڻ نه ڏنو ويو ته سنڌي ماڻهن ڪجهه به نه ڪيو، صرف پنهنجي ٻيڙن جا رخ ڦيرائي ڇڏيا. ٻيڙن جا رخ تبديل ٿيڻ سان اروڙ جو شهر ڦٽي ويران ٿي ويو. اروڙ کي ويران ڪري عربن کي ڪجهه به نه مليو، انهن کي به اروڙ خالي ڪرڻو پيو. هن ڌرتيءَ جو سينو تمام گهڻو ڪشادو آهي، آرين کان وٺي عربن ۽ ارغونن تائين سنڌ ۾ ايندڙ سمورن نسلن کي هن ڌرتيءَ پنهنجي سيني اندر سموئي ڇڏيو آهي. 2011ع جي آدم شماريءَ ۾ اردو آباديءَ کي اهو ثابت ڪرڻو آهي ته اها سنڌي قوم جو حصو آهي. جيڪڏهن سنڌ ۾ رهندڙ اردو آبادي موجوده آدمشماريءَ ۾ پاڻ کي سنڌي قوم جو فرد ٿي ظاهر ڪري ته سڀ جهڳڙا ختم ٿي ويندا. خدا نه ڪري هاڻي جيڪڏهن سنڌي-اردو ڳالهائيندڙ ڪنهن ڇڪتاڻ ۾ آيا ته پشتو ڳالهائيندڙ سنڌي ماڻهن جي حمايت حاصل ڪرڻ ۾ ڪامياب ٿي ويندا. ان کان پوءِ اردو آباديءَ کي هڪ ئي وقت ٻن محاذن تي منهن ڏيڻو پوندو. ان ۾ اردو آبادي ڪراچيءَ جو ڪنٽرول به وڃائي سگهي ٿي. اڄ به ڪراچيءَ کي مال جي سپلاءِ سنڌ جي شهرن ۽ ڳوٺن مان اچي ٿي. اڄ به ڪراچئ جي صنعت کي ڪچو مال سنڌ جي زراعت مهيا ڪري ٿي، اڄ به ڪراچيءَ جي صنعتن ۾ ٺهندڙ شيون سنڌ جي ڳوٺن ۽ شهرن ۾ وڪرو ٿين ٿيون. جيڪڏهن اسان پنهنجي ٻيڙن جا رخ تبديل ڪري ڇڏيا تي ڪراچيءَ جون بازارون بي رونق ٿي وينديون ۽ ڪراچيءَ جون صنعتون بند ٿي وينديون. اسان ڪراچيءَ کي اروڙ وانگر ويران ڪرڻ نٿا چاهيون، ڇو ته هي شهر اسان جا آهن هي بازارون اسان جون آهن، هي صنعتون اسان جون آهن. اسان پنهنجي صنعتن کي ويران ڪرڻ نٿا چاهيون اسان پنهنجي بازارن کي بي رونق ڪرڻ نٿا چاهيون.
    The Kawish Group of Publication
    B/2 Civil Line Hyderabad,Sindh Pakistan.
    Phone:+92 (22) 2780026,2780027,2780525 Fax: +92 (22) 2780772, 2781167
    Email: kawish12@gmail.com —- thekawish_hyd@yahoo.com

    -
  4. Hamzo Ali Zardari

    سور اوريندڙ جيجل!
    علي قاضي
    هونئن ته انگريزي لفظ سرينڊر جو عام طرح استعمال هٿيار ڦٽا ڪرڻ يا پيش پوڻ لاءِ ڪيو وڃي ٿو، پر ظاهر آهي ته ماڻهو هٿيار ڦٽا يا ڪٿي پيش مجبوري وچان پوي ٿو، پر اگر پاڻ غور ڪريون ته ڪنهن ٻئي سان حقيقي طور جڙڻ لاءِ به ماڻهو کي اُن ٻئي آڏو سرينڊر ڪرڻو پوي ٿو، جنهن مان مراد پنهنجي ڪوڙي اَنا، منافقي، بي ايماني وغيره جي خول کي لاهي ڦٽو ڪرڻ ۽ پاڻ کي خالص ڪري ٻئي جي حوالي ڪرڻ هجي ٿو، ڇاڪاڻ ته تعلق جي ان منزل کي تڏهن ئي ماڻي سگهجي ٿو. جنهن منزل کي ماڻڻ سڀني جي خواهش هجي ٿي. اسان هر تعلق ۾ پنهنجي پسند، ۽ پنهنجي خواهش جي پورائي، پنهنجي مفادن جي تحفظ، پنهنجي اَنا جي تسڪين جا گهرجائو هجون ٿا، پر گهڻي ڀاڱي اسان ڪجهه ڏيڻ لاءِ تيار ناهيون هوندا، سواءِ انهن شين جي جيڪي ڏيڻ جي اجازت اسان کي اسان جو نفس يا انا ڏي ٿي يا وري اسان تعلق جي هر قسم ۾ هڪ هوشيار ڪاروباري ماڻهو جيان سوديبازي ۾ مصروف ٿيو وڃون ۽ ڄاڻائي يا اڻ ڄاڻائيءَ ۾ اسان تعلق ۾ ڏي ۽ وٺ جو ڪاٿو لڳائيندا رهون ٿا، پر اگر تعلق محبت جو هجي ته ڏي ۽ وٺ وارو فارمولو ڪيئن ان تعلق کي خالص بڻائي سگهي ٿو؟ پر جيڪو ماڻهو پنهنجي پاڻ کي سرينڊر ڪري ٿو، معنيٰ مڪمل طور پاڻ کي دل ۽ دماغ سان ڪنهن جي حوالي ڪري ٿو ته پوءِ هو ڏي ۽ وٺ واري خفي کان آجو ٿي وڃي ٿو ۽ سڀ ڪجهه ڏئي دراصل هو سڀ ڪجهه حاصل ڪري وٺي ٿو. اگر پاڻ کي حوالي ڪرڻ يا سونپي ڇڏڻ واري نفيس خيال کي ذهن ۾ رکندي بندي جي پنهنجي پالڻهار آڏو مٿي ٽيڪڻ واري عمل تي غور ڪريون ته سرينڊر ڪرڻ جو مفهوم سولائيءَ سان سمجهه ۾ ايندو، ڇاڪاڻ ته سجدو صرف هڪ جسماني ايڪشن ناهي، بلڪه اگر اهو خالص پڻي سان ڪيو وڃي ٿو ته اهو عمل بندي کي پنهنجي خالق جي ويجهو آڻي ٿو، ڇاڪاڻ ته خالص پڻي سان ٿيل سجدو اُن بندي جو اعتراف هجي ٿو ته هو ڪجهه به ناهي ۽ جيڪو آهي، سو صرف اهو مالڪ آهي، جيڪو سڀني جو ڌڻي آهي. ظاهر آهي رب ڌڻيءَ سان ماڻهو جي تعلق جون منزلون دنياوي محبتي تعلقن کان مٿانهيون ۽ الڳ هجن ٿيون، پر ان ڳالهه کان شايد ئي ڪو انڪار ڪري ته جنهن بندي کي پاڻ جهڙن ٻين بندن سان تعلق جوڙڻ نٿو اچي، اهو شايد ئي سڀني جي خالق سان تعلق جي اها منزلت ماڻي سگهي، جنهن جي خواهش سڀني کي هجي ٿي.
    ڪنهن فرد، ڪنهن گروهه، ڪنهن سوچ يا ڪنهن عقيدي سان تعلق ته هر ڪو قائم ڪري وٺي ٿو، پر تعلق جي ان منزلت تائين پهچڻ جو اعزاز تمام ٿورا ماڻهو ماڻي سگهن ٿا. جنهن مقام تي ”آئون“ ختم ٿي صرف ”تون“ رهجي وڃي، جتي ڪو فرد پاڻ کي ٻئي سان ان ريت جوڙي ڇڏي جو کيس پنهنجو پاڻ به ٻئي ۾ نظر اچي. سو اصل نقطو آهي ئي جڙڻ جي ڏانءُ اچڻ جو، ۽ ان لاءِ آئون سمجهان ٿو ته بنيادي ڏاڪو پنهنجي پاڻ سان جڙڻ هجي ٿو. پنهنجي پاڻ سان جڙڻ جو مطلب خود غرضي سمجهڻ ناداني چئبي، ڇاڪاڻ ته ماڻهو پنهنجي پاڻ سان حقيقي طور جڙي ئي تڏهن ٿو سگهي، جڏهن هو پنهنجي انا، خود غرضي، منافقي، ڪوڙ، ڪروڌ وغيره جا پاتل خول لاهڻ ۾ ڪامياب ٿئي، تڏهن ئي هو پنهنجي حقيقي روپ سان متعارف ٿي، اُن سان جڙي سگهي ٿو ۽ اگر ڪو ماڻهو پنهنجا خول لاهڻ ۾ ڪامياب ٿي وڃي ٿو، ته پوءِ ئي منجهس اهو خالص جذبو پيدا ٿئي ٿو. جيڪو ڪنهن ٻئي سان حقيقي طور جڙڻ جي شڪتي ڏي ٿو. ڪير اتي اهو نقطو به اُٿاري سگهي ٿو ته خوف ۽ لالچ جهڙا احساس به ماڻهن کي هڪ ٻئي سان جوڙين ٿا. اها ڳالهه ڪنهن حد تائين درست آهي، پر خوف وغيره سبب جڙڻ ائين ئي هجي ٿو، جيئن ڪنهن هڪ شيءِ کي ٻئي سان ڪچي ڌاڳي سان ٽانڪو هڻي جوڙي ڇڏبو آهي، پر هلڪي ڇڪ ان ٽانڪي کي ٽوڙي ٻنهي کي ڌار ڪريو ڇڏي، پر جنهن جڙڻ واري منزل جي پاڻ مٿي ڳالهه پيا ڪريون، اهو ان پاڻي جي ڦڙي جي ڪنهن تلاءَ ۾ ڪرڻ وارو ميلاپ هجي ٿو، جنهن کي ڌار ڪرڻ ممڪن نٿو هجي.
    ڪراچي کان ڪشمور تائين جنهن به ننڍي وڏي شهر يا ڳوٺ ۾ وڃڻ ٿئي ٿو ۽ اتي ماڻهن جون ڳالهيون ۽ سور ٻڌان ٿو ته مون کي اهي مسئلا ان علائقي جا نٿا لڳن، بلڪه اهي سڄي سنڌ جا مسئلا لڳن ٿا، ڇاڪاڻ ته ملير جي علائقي ۾ جيڪي مسئلا ٻڌان ٿو، اهي ٿوري گهڻي فرق سان سڪرنڊ يا ڪنڌرا يا چڪ يا ٺل ۽ ٻين هنڌن تي به ٻڌڻ ۾ اچن ٿا ۽ محسوس ائين ٿو ٿئي ته ڄڻ سڄي سنڌ سور اوري پئي. ٺل جي فضيلا سرڪي جي ماءُ جيان سنڌ ڌرتي به پنهنجن ٻچڙن جي حالت زار تي لڙڪ هاري پئي ۽ ماءُ جي اکين ۾ ڳوڙها ڏسي ڪير پٿر دل ماءُ جي درد سان جڙڻ کان رهجي سگهي ٿو، سو آئون به هر هنڌ اهي ڳوڙها، اهي دانهون، اهي سور ٻڌي ڏکائيندڙ ڪيفيت ۾ اچيو وڃان ٿو، ته ان کي ڪيئن ريجهايان، ڪهڙي تسلي ڏيان جو ڌرتي رت جا ڳوڙها ڳاڙڻ روڪي ڇڏي، ڇاڪاڻ ته منهنجا تسلي جا لفظ فضيلا جي ماءُ لاءِ يا ڌرتي ماءُ کي ڪيئن آٿت ٿا ڏئي سگهن؟ منهنجا ٻه هٿ مختلف قسمن جا سور سهندڙ لکين مائرن جا لڙڪ صاف ڪرڻ لاءِ ناڪافي آهن، پر منهنجا ٻه هٿ ان دُعا لاءِ ضرور اٿندا آهن ته ”يا پروردگار هر ماءُ جي ٻچن کي پنهنجي حفظ و امان ۾ رک ۽ هر اولاد کي پنهنجي ماءُ جي اکين ۾ لڙڪ ڏسڻ کان محفوظ رک (آمين)“. مون کي يقين آهي ته اهڙي دعا لاءِ رڳو منهنجا هٿ نه کڄندا هوندا، بلڪه هر اُن سنڌ واسي مرد توڙي عورت جا هٿ به پنهنجي جيجل سنڌ لاءِ دُعا لاءِ کڄندا هوندا، جيڪو حقيقي معنيٰ ۾ پنهنجي پاڻ سان، پنهنجن ماڻهن سان ۽ پنهنجي ڌرتيءَ سان جڙيل آهي، ڇاڪاڻ ته ڪروڙين سنڌ واسي پنهنجي ٻولي، پنهنجي ثقافت، پنهنجي قوميت جي حوالي سان هڪ ٻئي سان جڙيل آهن، پر زماني کان ملندڙ سورن اسان کي هڪ ٻئي جي ايترو ويجهو آندو آهي، جو اسين درد جي ڌاڳي ۾ سڀ هڪ ٻئي سان جڙي رهيا آهيون. اِها الڳ ڳالهه آهي ته اسان کي ذات، برادري ۽ علائقن جي نالي ۾ هڪ ٻئي کان پري رکڻ جا جتن جاري آهن، پر درد جو رشتو ڪراچي کان ڪشمور تائين ماڻهن کي هڪ ٻئي سان جوڙي پيو ۽ فرق صرف اهو آهي ته اسان مان ڪجهه کي ان رشتي جي چڱي ريت پروڙ اچي وئي آهي ۽ ڪجهه اڃان ان کي سمجهڻ جي عمل ۾ آهن.
    مون کي ڪراچي کان ڪشمور تائين مختلف هنڌن تي ملندڙ ماڻهن جي اکين ۾ موجود پيڙا، بي وسي ۽ ڪجهه بدلجڻ جي تڙپ ۾ هڪجهڙائي صاف نظر آئي پئي ۽ هر ٻئي اک ۾ مون کي 12 سال اڳ لکيل پنهنجي ڪالم جو عنوان لکيل نظر آيو پئي ته، ”آهي ڪو جيڪو سنڌ جي واهر ڪري“. سو آئون درد ۽ پيڙا جي قائم ٿيل ان رشتي کي ائين سمجهيو آهيان ته اسان کي پنهنجي مسئلن ۽ تڪليفن جو ادراڪ به آهي ۽ اسين انهن دردن جو درمان به چاهيون ٿا، پر غوثپور واسي يا سجاول واسي يا ٽوڙي بند ڀرسان موجود ڳوٺ جا واسي يا ڪڍڻ جا ماڻهو غرض ته هرڪو چاهي ٿو ته سندن مسئلا فوري طور پنهنجي منهن حل ٿي وڃن، پر تلخ حقيقت اها آهي ته مسئلا حل ٿيندا ته سڄي سنڌ جا ٿيندا، نه ته ڪو هڪ علائقو اڪيلي سر ڏکن ۽ تڪليفن کان آجو نٿو ٿي سگهي، سو جڏهن آئون جڙڻ جي ڳالهه ڪريان ٿو، ان جو مقصد به اهو ئي هجي ٿو ته گهوٽڪي واسي کي بدين واسي ۽ بدين واسي کي جيڪب آباد واسي، غرض ته ڪراچي کان ڪشمور تائين ماڻهن کي پاڻ ۾ جڙڻو پوندو، ڇاڪاڻ ته جڏهن مرض ساڳيو آهي ته علاج به ساڳيو ٿيندو، جڏهن ڳوٺن جا مسئلا ساڳيا آهن، پوءِ اهي ڳوٺ لاڙ جا هجن، وچولي جا، اتر جا ته پوءِ انهن جو حل به ساڳيو ئي هوندو، ائين نٿو ٿي سگهي ته ٺٽي جي تعليم سڌري وڃي ۽ دادو جي خراب رهي يا شڪارپور ۾ امن و امان خراب رهي، باقي لاڙڪاڻي ۾ ڏوهه ختم ٿي وڃن، يا ڪراچي ۾ ڪرپشن جي ڌم لڳي پئي هجي ۽ حيدرآباد جو سرڪاري وهنوار ڪرپشن کان پاڪ ٿي وڃي. سو ڀوتار ڀلي سرڪاري خرچ تي علائقي ۾ ”باب“ ٺهرائي، ماڻهن کي هڪ ٻئي سان جڙڻ کان روڪڻ جي ڪوشش ڪن، پر ماڻهن کي هڪ ٻئي سان جڙڻ گهرجي، پنهنجن دردن جي خاتمي جي سوچ سان جڙڻ گهرجي، پاڻ سان ٿيندڙ ناانصافين جي خاتمي جي جذبي سان جڙڻ گهرجي، ان خواهش سان جڙڻ گهرجي ته ڪو وقت اهڙو آڻڻو آهي جو ٻيو ڀوتار ڪو ”باب“ نه رهي، بلڪه صرف ”باب سنڌ“ هجي.
    منهنجي ديوانگي چئو يا محبت جو جنون، پر منهنجو خواب آهي ته ڪنهن هڪ ڏينهن آئون ڀٽ شاهه تي وڃان ۽ اکيون بند ڪري رب ڌڻي کان هٿ مٿي ڪري هڪ تبديل ۽ خوشحال سنڌ لاءِ دعا گهران ۽ ان ڏينهن اُن مهل دعا لاءِ رڳو منهنجا ٻه هٿ نه، پر اتي موجود ٻيا لکين هٿ به دُعا لاءِ گڏ کڄن، انهن سڀني جا هٿ جيڪي ڌرتي کي پنهنجي جيجل سمجهن ٿا ۽ جيجل جي اکين مان لڙڪ اُگهڻ چاهين ٿا ۽ جيڪر اهي لکين هٿ خالص جذبي سان هڪ خواهش جي تڪميل لاءِ هڪ ٻئي سان جڙي ويا ته پوءِ اهي هٿن ۾ هٿ جهلي، لکين ماڻهن جا قدم تبديلي جي منزل ڏانهن هڪ اهڙو ڪاروان بڻجي روانا ٿيندا، جنهن کي ڪو ”باب“، ڪو ڀوتارڪو ڪوٽ، ڪا ڏاڍ جي ديوار روڪي نه سگهندي ۽ سندس منزل اها ئي هوندي، جنهن جو خواب ٻلهڙيجي جي پراڻي ڪامريڊ کان ويندي ڪنڌڪوٽ جي گوليمار واري علائقي جي نوجوان جي اکين ۾ آهي، هڪ اهڙي سنڌ جو خواب، جيڪا ماءُ جي هنج جيان هجي.
    .feedback-kawish@yahoo.com
    The Kawish Group of Publication
    B/2 Civil Line Hyderabad,Sindh Pakistan.
    Phone:+92 (22) 2780026,2780027,2780525 Fax: +92 (22) 2780772, 2781167
    Email: kawish12@gmail.com —- thekawish_hyd@yahoo.com

    -
  5. Janjua

    Ajmal Pahari was arrested to pressurize MQM back in the coalition government with PPP and since they are back, there is no need to keep this turd in prison.

    As simple as that!!

    I can’t understand why some of you can’t see the full involvement of PPP government in this issue!!

    Take off your jiyala glasses once in a while to see things from a different perspective.

    -
  6. TARIQ SHAFI

    THIS IS RAPIST FRIENDLY AND TERRORIST FRIENDLY JUDICIARY.

    -
  7. khalid

    Editor’s Note: Khalid, we will not tolerate abusive language against anyone

    -
  8. xhmzzqen

    Thank you, judiciary, for releasing the notorious target killer Ajmal Pahari
    [url=http://www.g56d26uwfpn976y0quoo7rh389l0e236s.org/]uxhmzzqen[/url]
    axhmzzqen
    xhmzzqen http://www.g56d26uwfpn976y0quoo7rh389l0e236s.org/

    -