MQM Leaves Government Yet Again
"Har sawal ka jawab, Altaf, Altaf"
Related Article: The Pseudo-liberals strike back
Muttahida Qaumi Movement has announced, yet again, that it is leaving the Federal Government, Provincial Government and the coveted position of Governor Sindh. This time the announced reason for parting ways has been the way MQM has been treated by the PPP in elections of Azad Jammu and Kashmir’s two seats in Karachi. According to yet again “former” Federal Minister, Dr. Farooq Sattar, PPP had repeatedly pressurized the MQM to give up one seat from Karachi. He alleged that Interior Minister Rehman Malik was constantly in touch with the Karachi and London Rabita Committees and kept forcing them to give up the seat.
Not to miss the opportunity to play to the media which has been again and again predicting the departure of PPP from Federal Government, Farooq Sattar blamed the government for not protecting its workers and leaders, stating that more than 300 MQM workers had been killed under the present government.
All this because of two seats in AJK assembly doesn’t seem to meet the eye. With a number of “analysts” beginning to hope for yet another demise of the PPP, they were skeptical if MQM shall hold true to its stance. Geo TV along with all other news channels continued marathon analysis sessions to find out about the “Buhraani Siyasi Kaifiyat” and “Siyasi Hulchal”.
The best analysis was that of veteran journalist, Nazeer Laghari, who said that with general elections just one and half years in future, the MQM cannot afford to be seen standing next to the government and has to show that it is true to its stance of standing with the masses. He also said that they need to differentiate in order to gain votes else they can be big losers.
With President Asif Zardari visiting the UK, a meeting with MQM head honcho, Altaf Hussain Bhai, cannot be ruled out. Will Zardari charm Altaf Bhai or will the real charmer of London hold his fort, only time will tell.
With the federal budget passed and the PPP having a support of the PML-Q for the time being, one may not expect “winds of change” to start blowing anytime soon. Whether they join hands with PML-N and PTI/JI in showing their street power to destabilize the government is something which can be a potential concern, however, it may not be as tangible a threat now as it was 6 months ago.
Tafu Kaalia is a demon who cannot be excercised so easily, we need services of another demon called Zardari to rid us of this evil spirit called Altaf.
Rest assure, PPP would play pragmatic politics and bring back MQM based on the benefits to PPP government, if PPP stands to see no benefit of bringing MQM back than Zardari would drop MQM like a hot potato. Or Zardari could set new record of sycophancy by kissing Kalia’s @$$ so much so that it turn white.
I think this kind of bakwas politics has almost ruined any chance of MQM getting traction outside urban Sindh.
Point to be noted is that Mega Daku and murdering thug Ishrat ul Ibad escaped to London with his family.
THE TRUTH IS THIS, MQM IS A TERRIORIST GROUP. MR. ALTAF HUSSAIN DOES NOT LOOK NORMAL PERSON. HE LOOKS METNALY ILL.MAYBE, WHEN HE DRINKS BEFORE HIS SPEACH,THAT’S WHY HE LOOKS SO STRANGE AND CRAZY. HE IS ASLO A VERY BIG DANGER FOR THE PAKISTAN.MAYBE, ZULFIQAR MIRZA WILL BE GOOD CHOICE AS A CHIEF MINISTER OF SINDH. PLEASE SOMEBODY SEND MR QAIM ALI SHAH TO HIS VILLAGE, WHERE HE CAN PPRESIDE THE JIRGAS, BECAUSE HE IS NOT CAPABLE TO WORK AS A CHIEF MINISTER. TOO MANY PEOPLE HAS BEEN KILLED IN KARACHI DRUING PPP’S GOVERNMENT, WHICH MAKES ME SAD AND UNCERTAIN ABOUT THE FUTURE OF PAKISTAN, BUT WHAT CAN I DO, I LOVE BB SAHEED, AND I LOVE HER MORE THAN ZA BHUTTO SAHEED. JAIA BHUTTO
I think the happiest right now is the media which is hoping against hope that the government is sent packing. BTW, in yesterday’s “Aaj Kamran Khan kay Saath”, Khwaja Asif has said that PML N wants the assemblies to be dissolved before March 2012 as they dont want the PPP to get control of the Senate. People have just been speculating till now, but now the cat is out of the bag! Who is the anti-democracy party now?
I am really heartbroken that our country is going through turmoil and still our politicians are fighting for power. The main political leaders should all sit down and work together to save Pakistan.
Shaheed Benazir Bhutto said that PPP wish to ally with political wing of MQM not the terrorist wing. Unfortunately MQM’s terrorist wing is more powerful than the political wing. MQM had tried to come out of Muhajir label in 2005 and converted as Mutahada and a federal level party but Altaf Bhai’s dramas and his continuous support to military dictatorship and in obedience of a military dictator Musharaf MQM committed 12 May massacre in Karachi.
MQM breakdown Hyderabad but not willing to breakdown Karachi in five districts.
MQM wants full control over Karachi without local government elections.
MQM believe that all Muhajirs (less than 50 percent in total) are not Urdu speaking and PPP now re-emerging in Gujrati, Kutchi, Bohara and other ethnic groups through its fair trade policies.
MQM is shattered that they are now landlocked and feel ANP as big threat.
MQM feels that Sindhis in Karachi increased in numbers by migration flux in Karachi during last half decade.
MQM had no control over Bihari militant which they used in ethnic riots
MQM alliance with Haqeeqi shows that how frustrated this party is.
PPP Sindh is only savour of MQM if this party give up militancy and support of military dictatorship.
However this is seventh call of disassociation with government during last 3 years. I think PPP leadership should tolerate at least 10 calls.
AS Mussali
The MQM was created on the aggressive chauvinist appeal to Urdu-speakers to maintain the privileges of the salariat and frustrate the aspirations of the growing middle strata from among the deprived nationalities Sindhis, Pashtuns and Baloch while overcoming its rootless ness. Quite opportunistically, it became an appendage to successive military regimes to consolidate its ethnic power base in urban Sindh against the ‘feudal’ (read rural) Sindhis. It manipulated one party/ethnic group against the other to grab a greater share at the cost of the Sindhis and joined those feudal cliques who have had always sold the interests of the Sindhis. Building upon his ethnic appeal among the Urdu-speakers of Sindh, Altaf Hussain created a subservient power structure, backed by his armed loyalists, who are under orders to kill those who dare to defy the leader (Quaid ka jo ghadar hai, maut ka haqdar hai). The MQM has remained in power by hook or crook for most of the time of its existence, especially during the martial laws of General Zia and General Musharraf (both quite ‘patriotic’?). The gravest worry for the MQM is that its so-called numerical ethnic majority in Karachi is under serious threat with radical demographic changes in the ethnic composition of urban Sindh. The bottom-line is that the MQM wants to retain its most privileged position that it had consolidated with the patronage of General Musharraf for nine long years. That is the very reason Altaf Hussain several time called Generals to once again topple the democratic government because it is not familiar with democratic norms and culture. It is unable to abandon old bad ways of sitting in the laps of dictators. The opportunist like Altaf Hussain hasnothing to do with the country they are just busy in their vested interests therefore since a long time he is away from the country whom it love most.
آزاد ڪشمير اليڪشن ۽ ايم ڪيو ايم جو حڪومت مان نڪرڻ جو اعلان
اعجاز منگي
جڏهن اوهان جي گاڏي ڪوهه مري شهر ۾ داخل ٿيڻ بدران ساڄي هٿ طرف مڙندڙ روڊ تي هلڻ لڳي ته پوءِ اوهان جي منزل اها مظفرآباد هوندي، جيڪا ڪنهن به سنڌيءَ کي پنهنجي پهرين جهلڪ ۾ سکر شهر جهڙي لڳندي.
آزاد ڪشمير جي گاديءَ وارو اهو شهر لاڳيتن برساتن سبب تمام گهڻو سائو ۽ پٿرائين پٽ سبب ان جا رستا لاهين چاڙهين وارا آهن. اوهان کي ان شهر ۾ هنڌ هنڌ تي اهي ٽانڪيون نظر اينديون، جن مان مقامي ماڻهو برسات جو ٿڌو ۽ صاف شفاف پاڻي ڀريندا آهن. سوڙهن روڊن ۽ سهڻن هوٽلن واري ان شهر ۾آڪٽوبر واري زلزلي کان پوءِ ڪهڙيون تبديليون آيون آهن؟ ان جو پتو ته ٻيهر وڃڻ کان پوءِ پوندو پر ان شهر کان پوءِ نيلم نديءَ جي ڪناري ڪناري هلندڙ اهو روڊ اوهان کي انهن خوبصورت وستين ۽ وادين طرف وٺي ويندو، جتي بارش بند ٿيندي به آهي ته صوفن ۽ ناسپاتين جي حسين وڻن جي ٽارين تان پوئين مينهن جا ٽيپا ٽمندا رهندا آهن. غربت ۽ حسن جو هي سنگم هڪ شاعر جي خواب جيان حسناڪ آهي.
۽ جنهن رات اسان گلشن حديد ۾ سنڌ جي سانوري شاعر حسن درس جي وڇوڙي واري درد جو مقدار ماپي رهيا هئاسين، ان رات ان ڪشمير ۾ ووٽن جي ڳڻپ ٿي رهي هئي ۽ راولپنڊيءَ مان شايع ٿيندڙ اخبارن جا رپورٽر دير تائين موبائل فونن تي مظفرآباد، مير پور ۽ پونچ جي ٽن ڊويزنن جي ڏهن ضلعن ۾ ٿيندڙ چاليهه سيٽن واري چونڊ جا نتيجا ڪٺا ڪري رهيا هئا ۽ مليل معلومات کي هڪ ٻئي سان شيئر ڪندي پوٺواري ۽ هندڪو ٻولين ۾ هڪ ٻئي کي ٻڌائي رهيا هئا ته ”ڀمڀر ۾ ڪنهن کي سرسي حاصل آهي؟ ڪوٽليءَ مان ڪير هارائي ويو؟ هٽيان جو حال ڪهڙو آهي؟ راولا ڪوٽ ۾ ڪنهن جي پوزيشن مضبوط آهي ۽ نيلم ۾ ڪير ڪنهن کي مات ڏئي سگهندو؟“ اهڙي طرح انهيءَ رات جي آخري پهر تائين سموريون دير سان شايع ٿيندڙ اخبارون انهيءَ سرخيءَ سان پرنٽگ پريسن ۾ داخل ٿي ويون ته ”آزاد ڪشمير جي چونڊ ۾ پيپلز پارٽيءَ کي سرسي ۽ ڌرين جا هڪ ٻئي تي ڌانڌليءَ وارا الزام“
ڌانڌليءَ جا الزام ته هر اليڪشن جو حصو هوندا آهن. جڏهن ته اهم ڳالهه اها فتح هوندي آهي، جيڪا هن ڀيري پيپلز پارٽي ءَ جي حصي ۾ آئي آهي. اها پيپلز پارٽي جنهن آزاد ڪشمير جي 41 سيٽن مان ويهه سيٽون حاصل ڪري ورتيون آهن، جڏهن ته سادي اڪثريت سان حڪومت جوڙڻ جي لاءِ 25 سيٽن جي ضرورت هوندي آهي ۽ ان اليڪشن ۾ جماعتي ٽڪيٽن کان محروم رهڻ جي باوجود پنهنجي برادريءَ جي بل بوتي تي کٽي آيل آزاد اميدوارن سان هن وقت تائين پيپلز پارٽيءَ اتحاد جا شرط طئي به ڪري ڇڏيا هوندا. اهڙي طرح ان آزاد ڪشمير جي اليڪشن ۾ پيپلز پارٽي سوڀاري ٿي سرڪار جوڙيندي، جنهن جي اليڪشني مهم دوران ميان نواز شريف جذباتي تقرير ڪندي صدر زرداريءَ خلاف اهي ٻول ٻوليا، جن جي موٽ ۾ هن کي ”مولوي ميان نواز شريف“ وارا لفظ ٻڌڻا پيا.
هاڻي نجي چينلن جي ٽاڪ شوز ۾ ٻنهي ڌرين جا نمائندا هڪ ٻئي تي الرون ڪندي جيڪي الزام هڻندا، اهي ته اسان کي ٻڌڻا ئي پوندا پر هن ڀيري پيپلز پارٽيءَ جي حوالي سان ان تبصري ۾ ايتري هوا نه هوندي ته ”آزاد ڪشمير جون چونڊون هميشه اها ڌر کٽندي آهي، جنهن جي حڪومت هوندي آهي“ ڇو ته اهڙي دعويٰ جي خلاف اهو دليل اڻٽر ٿي آڏو ايندو ته ”آزاد ڪشمير ۾ وڏو اثر ان پنجاب حڪومت جو آهي، جنهن جي حڪومت نواز ليگ جي هٿ ۾ آهي“
جڏهن ته اڻڌري حقيقت هن ريت آهي ته آزاد ڪشمير ۾ پيپلز پارٽيءَ جي سوڀ جو ڊگهو پس منظر آهي ۽ موجوده چونڊن کان اڳ به ڪيترائي ڀيرا پيپلز پارٽيءَ آزاد ڪشمير جون چونڊون کٽيون آهن ۽ اهڙي سوڀ جو هڪ وڏو سبب ڪشميرين ۽ پنجابين جي وچ ۾ موجود اهو تضاد به آهي، جنهن جا تفصيل پيش ڪري سگهجن ٿا. پر مجموعي طور تي هندڪو آبادي ۽ ڪشميري، پنجابين کان خائف رهندا آهن ۽ انهن جي اهڙي سوچ جا سبب صرف نفسياتي نه پر ٺيٺ سياسي به آهن. هن وقت جڏهن پيپلز پارٽيءَ پنهنجي اقتداري مدي جي پوئين اڌ ۾ آهي ته ان وقت آزاد ڪشمير جي اليڪشن جي سوڀ سياسي حوالي سان هن لاءِ تمام گهڻي فائديمند ثابت ٿيندي ۽ جيئن ته هر فائدي جي هنج ۾ نقصانن جو ڏاج به هوندو آهي، ان ڪري آزاد ڪشمير ۾ فتح حاصل ڪري جيڪڏهن اها متحده جي اتحاد کان محروم ٿي وڃي ٿي، تڏهن به پيپلز پارٽيءَ جي لاءِ اهو سودو مجموعي طور تي نقصان وارو هرگز نه هوندو.
پيپلز پارٽيءَ جي ان سوڀ تي نواز ليگ کان وڌيڪ ڪاوڙ جو اظهار ايم ڪيو ايم ڪيو آهي. ايم ڪيو ايم جي اڳواڻ الطاف حسين چيو آهي ته ” حڪمرانن غنڊا گردي ۽ دهشتگردي ذريعي جمهوريت جو جنازو ڪڍي ڇڏيو آهي. اڄ کان حڪومت جي تباهي جي شروعات ٿي چڪي آهي.متحده رياستي ڏاڍ ذريعي ختم نه ٿيندي. اسان حڪمرانن جي چهرن تان نقاب لاهي ڏيکارينداسين. ڪارڪن 26 جون جو ڏينهن ياد رکن ۽ هاڻي هر سال اهو ڏينهن يوم مذمت طور ملهايو ويندو. موجوده حڪومت ۾ جاگيردارانه سوچ رکندڙ ماڻهو شامل آهن، حڪومت عوام کي بيوقوف بڻائي رهي آهي، طاقت ذريعي ايم ڪيو ايم کي مجبور ڪيو ويو ته اُها آزاد ڪشمير جي چونڊن جو بائيڪاٽ ڪري، متحده کي چونڊن کان پري رکي آمريت جي ياد تازي ڪئي وئي آهي، ايم ڪيو ايم آزاد ڪشمير جي ٽين وڏي سياسي جماعت آهي جنهن چونڊن ۾ وچولي طبقي سان تعلق رکندڙ اُميدوارن کي نامزد ڪيو، ان ڪري ايم ڪيو ايم ڪنهن کڏي يا لائين ۾ نه لڳندي، موجوده حڪومت ناڪام ٿي چڪي آهي، هن وقت تائين بينظير ڀٽو جا قاتل به گرفتار ناهي ڪري سگهي، اُن ڪري خدا کان معافي طلب ڪري ۽ ٻيهر چونڊون ڪرائي. ايم ڪيو ايم صدر آصف علي زرداري کي نامزد ڪيو، وزيراعظم جي غير مشروط طور حمايت ڪئي، جيڪڏهن ايم ڪيو ايم حڪومت جو ساٿ نه ڏئي ها ته اڄ اُها اقتدار ۾ نه هجي ها پر ايم ڪيو ايم زهر جو ڍڪ ڀري به حڪومت جو ساٿ ڏيندي رهي پر افسوس ته موجوده حڪمرانن پنهنجي سڀ کان وڏي اتحادي ڌر جي پٺ ۾ خنجر هنيو آهي. حڪومت ڪراچي ۾ هڪ سيٽ جو مطالبو ڪيو هو پر ٻڌايو وڃي ته اُها سيٽ کين ڪهڙي خوشي ۾ ڏيون؟، سيٽ ڏيڻ کان انڪار ڪرڻ تي اسان کي چونڊون ملتوي ڪرڻ جي ڌمڪي ڏني وئي ۽ بعد ۾ چونڊون ملتوي پڻ ڪيون ويون. اسان کي ٻارن جو قسم کڻي چيو ويو ته ڪوبه دوکو نه ٿيندو، هن چيو ته اڄ کان حڪومت جي تباهي جي شروعات ٿي چڪي آهي، حڪمران ڀلي پنهنجا تير ۽ تلوارون تيز ڪن، اسان پنهنجا سينا مضبوط ڪريون ٿا. جمهوري سوچ رکندڙ ماڻهو حڪومت خلاف اُٿي کڙا ٿين. هن چيو ته چونڊون نه رڳو مشڪوڪ آهن، پر ناقابل قبول به آهن ان ڪري ڪارڪنن کي هدايت ٿو ڪريان ته اهي انصاف لاءِ عدالتن جو در کڙڪائين“ ان کان سواءِ الطاف حسين رابطا ڪاميٽي کي به هدايت ڪئي ته حڪومت ۾ رهڻ يا نه رهڻ بابت پنهنجو فيصلو ٻڌائين.
ايم ڪيو ايم جڏهن کان ”مهاجر قومي موومينٽ“ مان ”متحده قومي موومينٽ“ بڻي آهي، تڏهن کان ان جي شديد خواهش رهي آهي ته اها ملڪ جي ٻين حصن مان به نمائندگي حاصل ڪري. اهوئي سبب آهي ته هن گلگت بلتستان جي چونڊن دوران ڏهن ئي آڱرين جو زور لڳايو. ايم ڪيو ايم کي معلوم آهي ته اها کڻي ڪيتري به ڪوشش ڪري پر پنجاب واسي الطاف حسين جي تصوير پنهنجي سيني تي آويزان نه ٿا ڪري سگهن. اهڙي صورت ۾ آزاد ڪشمير ۾ ايم ڪيو ايم کي سيٽ ايڊجسٽمينٽ جي حوالي سان جيڪڏهن هڪ سيٽ به ملي وڃي ها ته اها هن لاءِ وڏي ڪاميابي هجي ها. ڇو ته ڪشمير ڀلي ڪراچيءَ وانگر روينيو جنريٽ ڪندڙ علائقو نه هجي پر پاڪ ڀارت ڇڪتاڻ جي پس منظر ۾ ڪشمير جي عالمي حيثيت آهي ۽ جيڪڏهن ايم ڪيو ايم کي اتان هڪ سيٽ به حاصل ٿئي ها ته الطاف حسين وڏي شد مد سان تقريرون ڪندي چوي ها ته ”ايم…. ڪيو….. ايم… .ڪو…. علائقائي ….. اور …. نسلي ….. اور …. گروهي ….. اور ….. لساني ….. جماعت! ڪهني والي ديکهه لين …. وه ديکهه ….. لين …… آج …. ايم ….. ڪيو … ايم … ڪراچي سي ڪشمير تڪ ….. ڪراچي ….. سي … ڪشمير …. تڪ …. پهيل … چڪي …. هي …….!“
جيڪڏهن پيپلز پارٽي ايم ڪيو ايم سان تعاون ڪري ها ته الطاف حسين ڪراچيءَ کان ڪشمير تائين پوري پاڪستان جو اڳواڻ ٿي وڃڻ جو اعزاز حاصل ڪري وٺي ها. پر اها ڳالهه متحده کي به معلوم آهي ته جيڪڏهن جماعتي سياست جون حدبنديون مقرر ڪندڙ مخفي قوتون ايم ڪيو ايم کي ڪشمير جهڙي حساس هنڌ تي پنهنجي فتح جا پرچم کوڙڻ جي منظوري به ڏين ها، تڏهن به پيپلز پارٽي پنهنجي ان اتحادي ڌر کي ايتري فيور هرگز نه ڏئي ها، جنهن جي وڃڻ سان هاڻي حڪومت هلي وڃڻ جو ڪو خطرو ڪونهي. ڇو ته حڪومت کي ق ليگ جي اتحاد سبب پنهنجو مدو پورو ڪرڻ جي پڪ ٿي چڪي آهي. جڏهن ته پيپلز پارٽي ڪيتري وقت کان وٺي خود ڪراچيءَ ۾ ايم ڪيو ايم کان ڪجهه سيٽون کسي وٺڻ جون ڪوششون ڪري رهي آهي ۽ ڪراچيءَ ۾ ننڍي چونڊ جي ملتوي ٿيڻ جا سبب به ايم ڪيو ايم اهي ئي بيان ڪيا آهن. آزاد ڪشمير جي چونڊن ۾ پيپلز پارٽيءَ پاران ايم ڪيو ايم کي ايڊجسٽ نه ڪرڻ ۽ ڪراچيءَ ۾ ايم ڪيو ايم جي اڪيلي حيثيت کي چيلينج ڪرڻ سبب انهن ٻنهي پارٽين ۾ ڌار ٿيڻ جي حد وارا اختلاف پيدا ٿيڻ ته هڪ فطري عمل آهي پر اها به حقيقت آهي ته هاڻي ايم ڪيو ايم هڪ اهڙي مڇي جهڙي پارٽي بڻجي چڪي آهي، جنهن جي سياسي جياپي لاءِ اقتدار پاڻيءَ جي حيثيت رکي ٿو. پر سچ اهو به آهي ته جيڪڏهن نواز ليگ متحده سان ماضيءَ واريون شڪايتون وساري ڀاڪر پائڻ جي لاءِ راضي ٿي وڃي ته نائن زيرو تي ميان نواز شريف جو تاريخي استقبال ٿي سگهي ٿو ۽ ايم ڪيو ايم ايندڙ اقتدار جي آسري تي سال سوا اپوزيشن جو ٻوسٽ برداشت ڪري به ويندي.
پر هن وقت جڏهن پيپلز پارٽيءَ ۽ نواز ليگ ۾ اختلاف سياسي ملاکڙي جي صورت اختيار ڪري چڪا آهن ۽ ق ليگ سان پيپلز پارٽيءَ جي اتحاد سبب اهي امڪان به پيدا ٿي پيا آهن ته پيپلز پارٽي پنجاب کي نواز ليگ جي سياسي جاگير بڻجڻ نه ڏي ته اهڙي حالت ۾ نواز شريف کي سندس صلاحڪار متحده سان اتحاد جي ڪڙي گوري ڦڪڻ جي صلاح ڏين ۽ شايد هو تبديل ٿيل سياسي منظر ۾ اها صلاح قبول به ڪري.
جيڪڏهن ملڪ جي سياسي منظر نامي ۾ ايڏي وڏي تبديليءَ ۾ ڪجهه وقت ته لڳندو. ان وقت ۾ ڪوشش اها ڪئي ويندي ته انهن غير پارلياماني بيانن جي گس هيٺ ويهي جيڪي بيان ڪجهه وقت اڳ ايم ڪيو ايم جي همراهن ميان نواز شريف کي سياسي اخلاقيات کان به اڳتي ٽپي ڏنا. اهي بيان جن جي گونج هاڻي به انٽرنيٽ جي ”يوٽيوب“ تي موجود آهي. ممڪن آهي ته ڪوئي سادو ذهن اهو سمجهي ته اهي بيان ٻنهي پارٽين جي وچ ۾ ديوار چين بڻجي چڪا آهن ۽ انهن بيانن سبب هاڻي ٻئي پارٽيون هڪ ٻئي سان ڪڏهن به نه ملنديون ته انهن دوستن جي خدمت ۾ صرف ايترو عرض ئي ڪافي ٿيندو ته الطاف حسين ميان نواز شريف جي دل آزاريءَ تي هن کان ”ايڪس ڪيوز“ ڪري نواز ليگ لاءِ صورتحال قابل قبول بڻائي سگهي ٿو.
ملڪ جي سياسي آئيندي جي حوالي سان اهي سمورا آپشنس ان ڪري ڊسڪس ٿي رهيا آهن، ڇو ته هاڻي اسان جي ملڪي سياست سمورن آپشنس کي قبول ڪرڻ واري مرحلي ۾ داخل ٿيڻ جي لاءِ آزاد ٿي چڪي آهي. اڳ سياسي پارٽيون ڪي قدم کڻڻ جي لاءِ ڪجهه نه ڪجهه سوچينديون هيون پر هاڻي اها ”لڄ“ ماضيءَ جو فيشن بڻجي چڪي آهي ۽ نيئن فيشن ۾ آزادي سمورا آپشن قبول ڪرڻ جو نالو آهي. آزاد ڪشمير جي اليڪشن کان پوءِ اها آزادي، پنهنجي آزاد فيشن جو نماءُ ڀرپور انداز سان ڪندي. جڏهن ته سياسي اسٽيج تي سياسي ڪردارن جي ”ڪيٽ واڪ“ لاءِ ريمپ تيزيءَ سان تيار ٿي رهيو آهي.
هن ڀيري متحده واقعي به حڪومت مان ڌار ٿي ويندي؟
منظور ميراڻي
آزاد ڪشمير ۾ اليڪشن ڪنهن کٽي، ڪنهن هارائي؟ اهو سوال سنڌي ماڻهن سان شايد ايترو لاڳاپيل نه هجي، پر ڪشمير اليڪشن جي نتيجي ۾ سنڌ جي ٻن وڏين پارٽين درميان جيڪو (فطري يا غير فطري) اتحاد هو، سو باقي نه رهيو آهي. آزاد ڪشمير جي مجموعي مسئلن ۾ سنڌ جي ماڻهن جي اڪثريت جي شايد ئي ڪا دلچسپي رهي هجي، پر هن ڀيري جڏهن اتان جي اليڪشن کان پوءِ ايم ڪيو ايم ۽ پيپلز پارٽي الڳ ٿي ويا آهن، تڏهن سنڌ جي ماڻهن ڪنهن حد تائين اتان جي اليڪشن واري صورتحال کي جانچڻ ۾ به دلچسپي وٺڻ شروع ڪئي آهي. پر سوال اهو به آهي ته ڇا ايم ڪيو ايم ۽ پيپلز پارٽيءَ درميان اتحاد جو نازڪ ڌاڳو ٽٽڻ جو سبب واقعي به ڪشمير اليڪشن آهي!؟
رڳو اهو سوال ئي پيدا نٿو ٿئي، پر جڏهن ايم ڪيو ايم جي الڳ ٿيڻ جو اعلان سامهون اچي ٿو، تڏهن اهو سوال به پيدا ٿئي ٿو ته ڇا ايم ڪيو ايم پنهنجي اهڙي اعلان تي قائم به رهندي يا وري ڪجهه ”خاطرين“ بعد ايم ڪيو ايم حڪومت ۾ واپس اچي ويندي؟
ان قسم جا سوال ان ڪري به پيدا ٿين ٿا، ڇاڪاڻ جو جڏهن کان هيءَ حڪومت ٺهي آهي، تڏهن کان ايم ڪيو ايم حڪومت کان ڌار ٿيڻ کان اڻ ڳڻيا اعلان ڪيا آهن. دلچسپ ڳالهه اها به آهي ته جن مطالبن جي پوري نه ٿيڻ تي سرڪار کان جدا ٿيڻ جا اعلان ٿيندا رهيا آهن، سي حڪومت ۾ واپس اچڻ کان پوءِ به پورا ناهن ٿيا. پري نٿا وڃون، ٻه اڍائي مهينا اڳ ايم ڪيو ايم تيل جي قيمتن ۾ اضافي جي نقطي تي سرڪار کان جدا ٿيڻ جي ڳالهه ڪئي هئي، پر پوءِ رحمان ملڪ جي ”ڪراچي ياترا“ کان پوءِ تيل جون قيمتون ته ساڳيون رهيون، پر ايم ڪيو ايم واپس حڪومت ۾ اچي وئي. ان کان اڳ جڏهن اين آر او جو بل اسيمبليءَ ۾ پاس ڪرائڻ لاءِ پيش ڪيو ويو هو، تڏهن به الطاف حسين صدر زرداريءَ کان استعيفيٰ جي گهر ڪئي هئي، پر پوءِ ان جا صدر زرداريءَ جي حمايت ۾ الائي ڪيترا بيان ايندا رهيا آهن، ۽ ٻنهي اڳواڻن جي لنڊن ۾ ڀاڪر پائڻ واريون تصويرون به اخباري رڪارڊ تي موجود آهن. جڏهن هڪ موقعي تي صدر زرداري ان لائق نه هو، جو صدر رهي ته پوءِ ان ۾ ڪهڙيون خوبيون پيدا ٿي ويون، جو صدر طور ان جون تعريفون ٿينديون رهيون؟ اها عجيب ڳالهه آهي ته ايم ڪيو ايم سرڪار مٿان مسلسل تنقيد به ڪندي رهي آهي، ۽ سرڪار سان گڏ به ويٺي رهي آهي. هن ڀيري اضافي ڳالهه فقط اها ٿي آهي، جو گورنر جي استعيفيٰ ڏيڻ جو به اعلان ڪيو ويو آهي، ۽ الطاف حسين جو اهو سخت ترين بيان به سامهون اچي ويو آهي ته ”اڄ کان پوءِ حڪومت جي تباهي شروع ٿي وئي آهي.“
هونءَ اقتداري سياست ۾ پارٽين جا اتحاد ٺهڻ ۽ ڊهڻ هڪ روٽين آهي، اها ڪا اهڙي ڳالهه ڪونهي، جنهن تي ڇرڪ ڀرجي…پر جڏهن پيپلز پارٽيءَ ۽ ايم ڪيو ايم درميان اقتداري اتحاد ڊهي ٿو، اها ڳالهه ڇرڪ ڀرڻ جهڙي آهي، ۽ خاص ڪري سنڌ لاءِ ته ڇرڪ ڀرڻ جهڙي ڳالهه آهي. اهڙي اتحاد جي ڊهڻ سان سنڌ ان ڪري نٿي ڇرڪي، ڇاڪاڻ جو سرڪار جو هلڻ مشڪل ٿي پوندو، پر سنڌ ان تي انهيءَ ڪري ڇرڪي ٿي، ڇاڪاڻ جو پيپلز پارٽيءَ جو ايم ڪيو ايم سان اتحاد ٺهڻ ۽ ڊهڻ ڪا روٽين جي ڳالهه ڪونهي. ان درميان ڪيتريون ئي مجبوريون آهن، ڪيتريون ئي ضرورتون آهن، ۽ ڪيترائي نظريهءِ ضرورت آهن.
ايم ڪيو ايم ۽ پيپلز پارٽيءَ درميان جيڪو اتحاد ٿيو، ان اتحاد لاءِ نه ڪو عوامي دٻاءُ هو، نه وري ماڻهن جي ڪا اهڙي تيز تکي خواهش هئي، بلڪه گهڻن ماڻهن جي خواهش اهڙي اتحاد نه ٿيڻ واري هئي، ان ڪري اهو چئي سگهجي ٿو ته اهو اتحاد هڪ ته اقتداري اتحاد هو، جنهن ۾ ٻنهي ڌرين کي اقتدار ۾ رهڻ لاءِ هڪٻئي جي ضرورت هئي. هڪڙو تاثر اهو آهي ته دراصل پيپلز پارٽيءَ کي حڪومت ٺاهڻي هئي، ۽ ان حڪومت کي مدو پورو ڪرائڻو هو، ان ڪري ايم ڪيو ايم سان اتحاد فقط پيپلز پارٽيءَ جي مجبوري هئي. ..مجبوري ٻنهي پاسي هئي. جيڪڏهن پيپلز پارٽيءَ کي اقتدار ۾ رهڻ لاءِ ايم ڪيو ايم جي ضرورت هئي ته ساڳي وقت اها ايم ڪيو ايم، جيڪا مشرف جي سموري دور ۾ اقتدار جو حصو رهي، 8 سالن کان پوءِ اقتدار کان ٻاهر رهڻ جو فيصلو ڪنهن حد تائين ان لاءِ به مشڪل هو. ٻيو سبب اهو به هيو ته مشرف واري دور دوران ايم ڪيو ايم جي حوالي سان ڪيترا اهڙا معاملا جڙي چڪا هئا، جو جيڪڏهن انهن جي ڇنڊڇاڻ ٿئي ها ته ايم ڪيو ايم لاءِ ڪيتريون شيون ڏکيون ٿي پئي سگهيون. خاص ڪري مشرف جي پوئين دور ۾ ججن جي بحاليءَ لاءِ جيڪا تحريڪ هلي هئي، ان ۾ ايم ڪيو ايم مٿان ڪيتريون ئي چارجز لڳايون پئي ويون. اهي امڪان به هئا ته جيڪڏهن ايم ڪيو ايم اتحاد ۾ شامل نه ٿئي ها ته گهڻا فائيل ٺهن ها، ۽ جيڪي فائيل بند هئا، سي فائيل کلڻ جا انديشا هئا. ڳالهه رڳو 12 مئي يا زنده وڪيلن جي سڙي مرڻ وارن ڪيسن جي به نه هئي، پر پورٽ قاسم جي بلڊنگ جي سڙڻ کان وٺي ڪيتريون ڪهاڻيون آهن، جن جا ورق کلي پئي سگهيا.
ٻنهي ڌرين جي اتحاد جو هڪ سبب اهو به بيان ٿيندو رهيو آهي ته اها پرڏيهي قوتن جي خواهش رهي آهي ته ايم ڪيو ايم ۽ پيپلز پارٽي اقتداري اتحاد ۾ رهن. اسان کي ياد آهي ته ٻنهي پارٽين ۾ هڪ موقعي تي اڻبڻت کان پوءِ ڪي اعليٰ آمريڪي عهديدار به نائين زيرو تي پهتا هئا. ان مان اندازو لڳائي سگهجي ٿو ته اهو اتحاد فطري هو يا وقت جي ضرورت؟
پيپلز پارٽي مسلسل اهو چوندي رهي آهي ته اها ”مفاهمت“ جي سياست پئي ڪري، ۽ ان ”مفاهمت“ جو مقصد اهو آهي ته سڀني کي گڏ کڻي هلنداسين. ڏاڍي زبردست ڳالهه آهي. پر ان ۾ هڪڙي ڳالهه وسري وڃي ٿي ته اها ”مفاهمت“ ڇاجي لاءِ؟ اقتدار لاءِ يا عوام لاءِ؟ ماڻهن کي ڪو اعتراض ڪونهي، جيڪڏهن پيپلز پارٽي جو اتحاد نواز ليگ سان ٿئي ٿو، يا ان جو ٺاهه ايم ڪيو ايم سان هجي، ايستائين جو جنهن پارٽيءَ کي پ پ پ قاتل ليگ ڪوٺيندي رهي، ان سان به پيپلز پارٽي ٺهي وئي، تڏهن به ماڻهن زهر جو ڍڪ پي ورتو، پر ماڻهو وري به اهو سوال پڇن ٿا ته اهڙي مفاهمت واري سياست جو کين ڪهڙو فائدو پهچي رهيو آهي؟
جڏهن پيپلز پارٽي نواز ليگ سان مفاهمت ۾ هئي، مهانگائي ان وقت به چوٽ چڙهيل هئي، جڏهن اها ق ليگ سان اتحاد ۾ آئي آهي، عام واهپي جي شين جا اگهه پوءِ به آسمان سان ڳالهيون پيا ڪن. هن وقت جيڪڏهن ايم ڪيو ايم سرڪار کان جدا ٿي ويندي، تڏهن به ڪمزور ٿيل بچاءَ بند نه وڌيڪ ڪمزور ٿيندا نه وري انهن ۾ ڪا مضبوطي ايندي. امن امان جي جيڪا خراب ٿيل صورتحال آهي، ڇا ق ليگ سان مفاهمت کان پوءِ ان ۾ ڪا بهتري آئي آهي؟ بيروزگارن کي نه اڳ مفاهمت جي سياست نوڪريون ڏنيون، نه وري هن وقت ايم ڪيو ايم جي الڳ ٿيڻ کان پوءِ ماڻهو روزگار سان لڳندا. سرڪار کي ٽي سال گذري ويا آهن، انهن ٽن سالن دوران اها مفاهمت جي ثمر کان عوام کي ڪجهه ته آگاهه ڪري….جيڪڏهن عوامي فائدن کي آگاهه نٿي ڪري سگهن ته گهٽ ۾ گهٽ پيپلز پارٽيءَ کي جيڪي فائدا ٿيا آهن، اهي ته بيان ڪيا وڃن. پيپلز پارٽيءَ کي اهو فائدو ضرور ٿيو آهي، جو ان جي اقتدار کي زندگي ملي آهي، پر وڻ وڻ جي ڪاٺيءَ سان گڏجڻ جي ڪري ان ساڳي پارٽيءَ جو جيڪو تاثر خراب ٿيو آهي، سو هڪ حوالي سان نقصان به ته آهي.
هن وقت ايم ڪيو ايم ۽ پيپلز پارٽيءَ درميان پيدا ٿيل فاصلن جو بظاهر کڻي سبب ڪشمير واري اليڪشن ٻڌايو پيو وڃي، پر ڪجهه تجزيه نگارن جو خيال آهي ته اندروني معاملا ڪي ٻيا ٿي سگهن ٿا. اهڙو تجزيو ان ڪري به ڪيو پيو وڃي، ڇاڪاڻ جو ماضيءَ ۾ به ايم ڪيو ايم پاران تيل جي قيمتن ۾ اضافي جو سبب ڄاڻائي حڪومت کان ڌار ٿيڻ جي اعلان پويان ڪي ٻيا مطالبا هئا، جيڪي پورا ٿيڻ کان پوءِ تيل جون قيمتون ڪٿي به هجن، ان ڳالهه کي ڪنهن خاطر ۾ نه آڻيندي ايم ڪيو ايم وري سرڪاري بينچن تي ويهڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو. جيڪڏهن پيپلز پارٽي ۽ ايم ڪيو ايم درميان ويڇن جي ٽريڪ رڪارڊ کي ڏسبو ته ايم ڪيو ايم جو سمورو محور ڪراچيءَ جا انتظامي معاملا رهيا آهن. جڏهن به اتي ايم ڪيو ايم جي خواهشن موجب ڪي شيون ناهن ٿينديون ته پوءِ اڻبڻت پيدا ٿيندي آهي، ۽ رحمان ملڪ جا ڪراچي وار چڪر شروع ٿي ويندا آهن، ۽ جيڪڏهن ڳالهه ڪراچيءَ جي چڪرن کان به چڙهيل هوندي آهي ته ٻي منزل لنڊن هوندي آهي. هن ڀيري به هڪ ٻن ڏينهن اندر ايم ڪيو ايم جي ناراضگيءَ جي اندروني ڪهاڻي يقينن منظر تي ايندي، ۽ جيڪڏهن رحمان ملڪ لنڊن روانو ٿيندي ٻڌو ته پڪ ڄاڻجو ته ”مفاهمت“ واري هيءَ اقتداري راند ساڳي انداز سان جاري رهندي.
manzoor_mirani70@hotmail.com
The Kawish Group of Publication
B/2 Civil Line Hyderabad,Sindh Pakistan.
Phone:+92 (22) 2780026,2780027,2780525 Fax: +92 (22) 2780772, 2781167
Email: kawish12@gmail.com —- thekawish_hyd@yahoo.com
ايم ڪيو ايم جي حڪومت کان عليحدگي
مبصر
پاڪستان جون طاقتور ڌريون جڏهن به ڪنهن کي آشيرواد ڏينديون آهن، تڏهن اهي پاڪستان جهڙي ملڪ ۾ اقتدار جا مزا چکيندا آهن. ايئن ئي جنرل ضياءُالحق پيپلز پارٽيءَ جي مخالفت ۾ ايم ڪيو ايم جو بنياد رکيو هو ۽ انهن سڀني ڇٽل ڪارتوسن کي پاڻ سان شامل ڪيو هو، جيڪي صرف چونڊن ۾ پنهنجو نامينيشن فارم ڀريرندا هئا پر انهن ڪڏهن به هڪ ٻن ووٽن کان وڌيڪ ووٽ حاصل نه ڪيا هئا، اهوئي سبب هو جو جنرل ضياءُالحق جي آشيرواد تي الطاف حسين جهڙو اڻ ڄاتل چهرو هڪدم اسڪرين تي اچي ويو ۽ ڏسندي ئي ڏسندي انهيءَ ۽ سندس پارٽي اهڙا ”اهم“ ڪارناما سرانجام ڏنا، جو پاڪستان جي تاريخ ۾ 27 سالن تائين لڳاتار ڪنهن نه ڪنهن طرح اقتدار ۾ رهندا آيا آهن. جن جو اهم ۽ خاص مقصد صرف ۽ صرف اسٽريٽ پاور ئي هو. جنهن کي قبول ڪندي حڪومت ۾ شامل ڪيو ويندو هو. ٻين لفظن ۾ ائين ئي چئجي ته اسٽيبلشمينٽ ايم ڪيو ايم کي ليڪو سمجهندي هٿ ۾ رکندي هئي ۽ جنهن به پارٽيءَ سان گڏ ايم ڪيو ايم کي شامل ڪيو ويندو هو اها پارٽي اقتدار جي مستند حاصل ڪندي هئي.
ايم ڪيو ايم جي هميشه کان خوشنصيبي رهي آهي ته هن جون پاڙون ملڪ جي طاقتور ڌرين سان ڳنڍيل هئڻ جي ڪري، هنن جڏهن به چاهيو ۽ جيڪو به ڪجهه چاهيو حاصل ڪيو، ائين ئي جيئن ڄام صادق ۽ ارباب رحيم جيڪي اڪيلا ماڻهو هئا پر انهن کي به اسٽيبلشمينٽ جو آشيرواد هو، جنهن ڪري ئي انهن ياته مري منجو ڇڏيو هو يا حڪومت جي مدي جي آخري ڏهاڙي تائين اقتدار سان چهٽيل رهيا هئا.
ايم ڪيو ايم جي سياست ڪڏهن به ڍڪيل ۽ لڪيل نه رهي آهي، هُن جا ارادا، ڪڏهن به عوام کان اوجهل نه رهيا آهن پر روز روشن جيان چٽا ۽ پڌرا ٿي ٿي رهيا آهن.
محترمه جي شهادت کان پوءِ جڏهن عوام جو وڏو مينڊيٽ پيپلزپارٽي کي حاصل ٿي ويو هو تڏهن به ملڪ جي طاقتور ڌرين راند کٽڻ وارا پتا پاڻ وٽ ئي رکيا هئا، جن مان هڪ ايم ڪيو ايم ۽ ٻي ق ليگ هئي. ڇو ته (ن) ليگ جو اڳواڻ سعودي عرب جي بادشاهه کي لکي ڏيئي آيو هو ته هو 10 سالن تائين سياست ۾ حصو نه وٺندو، ان ڪري نواز شريف پاڻ چونڊن ۾ حصو وٺڻ بدران پنهنجي پارٽيءَ جي ورڪرن جي چونڊ مهم هلائي هئي. انهيءَ ڪري طاقتور ڌرين جو پيپلز پارٽيءَ کي اقتدار ڏيڻ مجبوري ٿي پيو هو. انهيءَ ڪري ضرورت انهيءَ ڳالهه جي هئي ته پيپلز پارٽي طاقتور ڌرين جي در جي ٻڌي ٻانهي ٿي رهي ۽ اُن جي ئي ٽيڪ تي رهڻ لاءِ. ايم ڪيو ايم جو پيپلز پارٽي سان مفاهمتي ڳانڍاپو لازمي ٿي ويو هو. ايم ڪيو ايم جنهن ڏينهن کان حڪومت ۾ شامل ٿي هئي، انهيءَ ڏينهن کان اڳ ئي ايم ڪيو ايم حڪومت کي چوڻ شروع ڪيو هو ته انهن جي ناظمن کي سنڌ جي وڏي وزير جهڙا پاور ڏنا وڃن ۽ اهڙن پاورن جو استعمال ڪندي، ڪراچيءَ جي ناظمي، بورڊ آف روينيو جي لينڊ يوٽيلائيزيشن کاتي ۽ سنڌ جي وڏي وزير جا پاور استعمال ڪندي، هڪ هزار ايڪڙ سرڪاري زمين ضلعي ناظم جي نوٽيفڪيشن سان ضلعي حڪومت ۾ شامل ڪري ڇڏي ۽ ڪراچيءَ جو ناظم هڪ ئي وقت ملير ڊيولپمينٽ اٿارٽي، لياري ڊيولپمينٽ اٿرٽي ۽ ڪراچي ڊولپمينٽ اٿارٽي جو چيئرمين ٿيڻ کان پوءِ ڪراچيءَ جي زمينن جا اهڙين ڊولپمينٽ اٿارٽين جي ذريعي ڪراچي جي شهرين کي ليز تي پلاٽ ڏيڻ شروع ڪيا. جيڪا زمين ڪنهن به طرح ضلعي حڪومت ڪراچيءَ جي ملڪيت نه هئي.
جڏهن سنڌ حڪومت کين زمين واپس وٺڻ جي لاءِ چيو ته ايم ڪيو ايم حڪومت کان ڌار ٿيڻ جي ڌمڪي ڏيئي ڇڏي ۽ مجبورن سنڌ حڪومت کي هڪ هزار ايڪڙ زمين تان هٿ کڻڻو پيو، ڳالهه صرف اتي ئي دنگ نه ڪيو، ايم ڪيو ايم سنڌ حڪومت تي زور ڀريو ته شهري حڪومت جي لاءِ الڳ پوليس ڀرتي ڪئي وڃي، جنهن لاءِ انهن شروعاتي طور تي وارڊن ڀرتي ڪيا ۽ وري سنڌ حڪومت تي زور ڀريو ته اهڙن وارڊن کي سنڌ پوليس جو حصو سمجهندي، کين پوليس جا بيج، بيلٽ ۽ ورديون استعمال ڪرڻ جو حق ڏنو وڃي، انهيءَ ڳالهه کي قبول نه ڪرڻ جي لاءِ ڊاڪٽرن ذوالفقار مرزا اهڙي غير قانوني ڪم اڳيان ديوار بڻجي بيهي رهيو هو.
اُها ڇڪتاڻ تڏهن وڌي عروج تي پهچي ويئي، جڏهن ڏهين محرم تي ڪراچي ۾ عزادارن تي بم حملو ٿيو هو ۽ پوءِ انهيءَ جي ردعمل ۾ بولٽن مارڪيٽ جا سوين دڪان ڏسندي ئي ڏسندي خاڪ جا ڍير بنجي ويا هئا. ڊاڪٽر ذوالفقار مرزا اهڙن ماڻهن تائين پهچڻ لاءِ جڏهن ڪوششون ورتيون ته اڻ ڏٺل طاقتن سندن هٿ ٻڌي ڇڏيا. ڳالهه اتي ئي دنگ نه ٿي، پ پ ۽ ايم ڪيو ايم جي ساٿ ۾ ڏار انهيءَ وقت کان به پوڻ شروع ٿيا، جڏهن سنڌ ۾ ٻوڏ جي تباهي آئي هئي ۽ سنڌ جي وڏي وزير قائم علي شاهه ۽ ڊاڪٽر ذوالفقار مرزا ٻوڏ ستايلن کي ڪراچي ۾ آباد ڪرڻ ۽ انهن کي پلاٽ ڏيڻ جو اعلان ڪيو هو پر ايم ڪيو ايم ڪنهن به ٻوڏ سٽيل کي پلاٽ نه ڏيڻ لاءِ چيو. تنهن هوندي به سنڌ حڪومت پنهنجي ماڻهن کي نظرانداز ڪندي، ايم ڪيو ايم جون فرمائشون پوريون ڪيون.
پ پ ۽ ايم ڪيو ايم ۾ ان وقت اڃا وڌيڪ ويڇا پوڻ شروع ٿي ويا، جڏهن ڪراچي جي واپارين کان ڀتو وٺندڙن ۾ هٿ نه وجهڻ ۽ لياري ۾ پيپلز امن ڪاميٽين جون آفيسون بند ڪرڻ۽ ٽارگيٽ ڪلنگ ڪندڙ ڪنهن به ماڻهوءَ کي گرفتار نه ڪرڻ ۽ گرفتار ماڻهن کي وزيراعظم جي حڪم تي آزاد ڪرائڻ کان پوءِ به، ايم ڪيو ايم کي حڪومت ۾ شامل ڪرائڻ لاءِ پيپلز پارٽي کي انهيءَ فراخدليءَ جو مظاهرو ڪرڻو پيو هو، جڏهن واٽر بورڊ ۾ غير قانوني طور تي ڀرتي ڪيل 70 هزار ايم ڪيو ايم جي ورڪرن کي سنڌ جي وڏي وزير پڪو ڪرڻ جو اعلان ڪيو هو.
ايم ڪيو ايم جو روز رسڻ ۽ پرچڻ معمول بڻجي ويو هو، انهيءَ جو اهم سبب قومي اسيمبليءَ ۾ ايم ڪيو ايم جون سيٽون هو، جنهن جي آڌار تي پ پ جي حڪومت قائم ٿي، انهيءَ کان پوءِ هر ايندڙ ڏينهن تي ايم ڪيو ايم جو ناراض ٿيڻ ۽ سنڌ جي وائسراءِ جو خطاب حاصل ڪندڙ رحمان ملڪ، ايم ڪيو ايم جي اڳواڻن سان ملڻ نائين زيرو ۽ لنڊن ياترا جا چڪر لڳائيندو رهيو پر ايم ڪيو ايم اهو محبوب بڻجي ويئي هئي جنهن رسڻ کي پنهنجو معمول بڻائي ڇڏيو هو ۽ هر ڀيري ڪونه ڪو مفاهمت جي نالي تي مطالبو مڃرايو ويندو هو، جنهن جو سڌيءَ طرح نقصان سنڌ جي اصلوڪن رهواسين کي ۽ اڻ سڌيءَ طرح پٺاڻن کي ٿي رهيو هو. ايم ڪيو ايم جي غير ضروري مطالبن کي پيپلز پارٽي هميشه پنهنجي اکين تي رکي قبول ڪندي رهي هئي.
چوندا آهن ته جڏهن بار ڳرو ٿي پوي ۽ ڪنڌ ڀڃي ته پوءِ انهيءَ کي ڦٽي ڪرڻ ۾ ئي فائدو آهي. ائين ئي پيپلز پارٽي ايم ڪيو ايم جي نازنکي هاڻي وڌيڪ برداشت نه ڪري سگهڻ ۽ مورڳو ئي پنهنجي جيءَ کي جوکو سمجهڻ ڪري اُن کي حڪومت کان ڌار ڪرڻ کي ئي بهتر سمجهيو هو، جنهن جو هاڻي بنياد آزاد ڪشمير جون ٻه سيٽون هيون، جيڪي اڳ هميشه پيپلز پارٽي ئي کٽيندي رهندي هئي پر پوءِ جنرل مشرف اهي سيٽون پليٽ ۾ رکي ايم ڪيو ايم جي حوالي ڪيون هيون ۽ پهريون ڀيرو ايم ڪيو ايم سنڌ کان ٻاهر آزاد ڪشمير جي حڪومت ۾ به شامل ٿي ويئي هئي.
ايم ڪيو ايم جو حڪومت کان ڌار ٿيڻ جو اهم سبب به آزاد ڪشمير جون اهي ٻه سيٽون ئي آهن، پر اندر ۾پچندڙ لائو ته گذريل ٻن سالن کان ڦاٽڻ لاءِ آتو هو. پر پيپلز پارٽي هميشه بردباري جو مظاهرو ڪيو هو، جنهن ڪري سنڌ جي قوم پرستن ۽ سنڌ جي ٻين پارٽين پيپلز پارٽيءَ تي سخت تنقيد ڪئي آهي.
هاڻي جڏهن ايم ڪيو ايم پيپلز پارٽي جي حڪومت کان الڳ ٿي ويئي آهي ۽ ايم ڪيو ايم جو گورنر، جيڪو سنڌ جي تاريخ ۾ سڀ کان وڌيڪ وقت گورنر رهڻ ۽ گورنر هائوس کان ٻاهر نه نڪرڻ جو رڪارڊ قائم ڪري چڪو آهي، انهيءَ به پنهنجي عهدي تان استعيفيٰ ڏيئي ڇڏي آهي.
آخري اطلاعن تائين صدر مملڪت آصف علي زرداري لنڊن ۾ هو، جڏهن ته رحمان ملڪ ايم ڪيو ايم سان رابطن ڪرڻ جون به ناڪام ڪوششون ڪيون پر سنڌ جي سياسي صورت حال جيئن جو تيئن موجود هي.
تجزئي نگارن جو چوڻ آهي ته ايم ڪيو ايم وڏو عرصو حڪومت جو مزو چکيو آهي ۽ اها گهڻيون مراعتون حاصل ڪري چڪي آهي ان ڪري اها ڪهڙيءَ طرح اقتدار کان الڳ رهي سگهندي؟ پر اسين سمجهون ٿا ته جيڪڏهن هاڻي پيپلز پارٽيءَ جو ايم ڪيو ايم سان ٺاهه ٿيو ۽ هاڻي به پيپلز پارٽي ايم ڪيو ايم جا نوان ناز سٺا، ته اسين نه ٿا سمجهون ته ٻنهي ڌرين جو اهو ٺاهه ڪو جٽاءُ ڪري سگهندو. اڳ ايم ڪيو ايم هميشه پريس ڪانفرنس ۽ ڌمڪين تائين محدود رهي آهي پر هاڻي پهريون ڀيرو ايم ڪيو ايم جي بيانن جي تلخين کي صدارتي هائوس مان اڃا تائين اها موٽ ملي نه سگهي آهي، جنهن جي لاءِ ايم ڪيو ايم هميشه ڌمڪيون ڏيندي رهي آهي.
ٻئي طرف ڪجهه ڌرين جو چوڻ آهي ته ايم ڪيو ايم جي اهڙي سخت ڌمڪي هڪ هفتي کان وڌيڪ وقت هلي نه سگهندي، ڇو ته ايم ڪيو ايم جي کاتي ۾ اهڙا اهم الزام آهن، جن کي ايم ڪيو ايم ڪڏهن به حڪومت کان الڳ رهندي برداشت ڪري نه سگهندي ۽ نه اُن جا ماڻهو ڪنهن وڌيڪ فوجي آپريشن جو ڪو جهٽڪو برداشت ڪري سگهندا. انهيءَ ڪري هاڻي ايم ڪيو ايم به اهو سمجهي ٿي ته انهيءَ جا آرام پسند ڪارڪن، جيڪي وڏي عرصي کان ايئر ڪنڊيشنن ۾ آرامي هئا، اهي روڊن تي نڪري نٽهڻ اس ۾ر يليون ڪڍي ۽ پوليس جون لٺيون برداشت ڪري سگهندا. جڏهن ته انهيءَ کان سواءِ اهڙا هزارين ڪيس به اڃا به پينڊنگ ۾ پيل آهن، جن کي انصاف جو اوسيئڙو ڪندي سُرو کائي رهيو آهي جيڪڏهن اهي ڪيس ٻيهر کليا ته ايم ڪيو ايم جو ڪوبه اڳواڻ اهڙن ڪيسن کي منهن ڏيئي نه سگهندو، ڇو ته ڪالهه تائين اين آر او ۽ حڪومت جي ڇانو ايم ڪيو ايم جي مٿان هئي پر اهڙي اقتداري ڇانو هٽي وڃڻ کان پوءِ ايم ڪيو ايم ڪنهن به طرح آزاد عدليه کي منهن ڏيئي نه سگهندي.
”متحده جو نئون ڊرامو سنڌين جي حقن تي ڌاڙو هڻڻ لا ءِآهي“: سنڌ جا قوم پرست ۽ جمهوريت پسند اڳواڻ
حيدرآباد (سروي: امتياز چانڊيو) سنڌ جي قوم پرست ۽ جمهوريت پسند اڳواڻن، ايم ڪيو ايم پاران حڪومت کان ڌار ٿيڻ واري اعلان کي ڊرامو قرار ڏيندي چيو آهي ته ايم ڪيو ايم هڪ دفعو ٻيهر حڪومت کان ڌار ٿيڻ جو اعلان ڪري پنهنجا مفاد حاصل ڪرڻ لاءِ سنڌين جي حقن تي ڌاڙو هڻڻ چاهي ٿي. پيپلز پارٽي جي حڪومت کي ايم ڪيو ايم جي ڪنهن به دٻاءَ ۾ نه اچڻ گهرجي. ”عوامي آواز“ پاران ڪيل سروي ۾ ڳالهائيندي عوامي تحريڪ جي صدر اياز لطيف پليجو چيو ته ايم ڪيو ايم جو حڪومت کا ڌار ٿيڻ وارو فيصلو نئون آهي. ايم ڪيو ايم حڪومت کان ڌار ٿيڻ جو اعلان ڪندي آهي ۽ حڪومت ان آڏو گوڏا کوڙيندي آهي، جنهن کان پوءِ هو پنهنجا مطالبا رکندي آهي ۽ پيپلز پارٽي جا حڪمران ٽن سالن کان سنڌي ماڻهن جا حق ايم ڪيو ايم کي ڏيندا رهيا آهن. هن چيو ته پيپلز پارٽي کي ايم ڪيو ايم آڏو بليڪ ميل نه ٿيڻ گهرجي. سنڌ يونائيٽيڊ پارٽي جي اڳواڻن شاهه محمد شاهه چيو ته الطاف ۽ آصف زرداري هڪ سڪي جا ٻه پاسا آهن. اهي ڪڏهن به جدا نٿا رهي سگهن. هن چيو ته ٻنهي جي ڪا به خبر نه هوندي آهي ته اهي ڪڏهن ٺهندا ۽ ڪڏهن ڪاوڙبا آهن. هن چيو ته ايم ڪيو ايم پنهنجا مفاد حاصل ڪرڻ لاءِ ائين ڪندي رهندي آهي. سنڌ ترقي پسند پارٽي جي اڳواڻ مظفر ڪلهوڙي چيو ته ايم ڪيو ايم جا ظاهري هڪڙا ۽ اندورني ٻيا مطالبا هوندا آهن. هن ڀيري به ايم ڪيو ايم ڪشمير وارين چونڊن جي آڙ ۾ حڪومت کان ڪي ٻيا مطالبا مڃرائڻ چاهي ٿي، جنهن ڪري هن حڪومت کان ڌار ٿيڻ جي ڌمڪي ڏني آهي. هن چيو ته هن ڀيري به پيپلز پارٽي ايم ڪيو ايم کي سنڌين جا حق ڏئي ڇڏيندي. سنڌين کي سدائين قرباني جو ٻڪرو بڻايو ويو آهي. هن واضح ڪيو ته هاڻ سنڌ جو عوام پنهنجي حقن تي ڌاڙو برداشت نه ڪندو. عوامي جمهوري پارٽي جي سربراهه ابرار قاضي چيو ته ايم ڪيو ايم مشرف ۽ پيپلز پارٽي جي حڪومت واري دورن ۾ ايتريون ته سياسي قلابازيون کاڌيون آهن جو عوام جو ان تان ويساهه کڄي ويو آهي، تنهن ڪري ايم ڪيو ايم کي ڊپ سندس عوامي همدردي ختم ٿي ويندي. اها پنهنجو ووٽ بئنڪ بچائڻ لاءِ هاڻ پيپلز پارٽي کان ڌار ٿي رهي آهي. سنڌ نيشنل پارٽي جي چيئرمين اشرف نوناري چيو ته ايم ڪيو ايم جو ڪردار سدائين ڌوڪي بازي وارو رهيو آهي. پيپلز پارٽي جي حڪومت کي ايم ڪيو ايم جي ان دٻاءَ ۾ نه اچڻ گهرجي ۽ سنڌ جي عوام جي مفادن ۾ ڪم ڪرڻ گهرجي.
ڇا متحده جو فيصلو حتمي آهي؟صدر زرداري هن ڀيري عوامي راءِ وٺي فيصلو ڪرڻ جي جسارت ڪندو؟
ڪراچي (جائزو: جي اين مغل) آچر جي ڏينهن مون ”ايم ڪيو ايم هڪ ڀيرو ٻيهر کسڪي رهي آهي؟“ واري عنوان سان ڪالم لکيو، جنهن ۾ ان وقت تائين ايم ڪيو ايم جي قيادت جي اعلانن جي روشني ۾ راءِ زني ڪئي وئي هئي، ان وقت ايم ڪيو ايم جي ايم پي ايز سنڌ اسيمبلي مان واڪ آئوٽ ڪيو، جيڪو بعد ۾ بائيڪاٽ ۾ تبديلي ٿي ويو، ان کان سواءِ ان ڏينهن ايم ڪيو ايم واري وفاقي وزير ۽ ايم ڪيو ايم رابطا ڪميٽي جي ڪنوينر ڊاڪٽر فاروق ستار پريس ڪانفرنس کي خطاب ڪيو، جنهن ۾ پيپلز پارٽي حڪومت تي شديد الزام عائد ڪيا ويا، پر ان کان پوءِ ايم ڪيو ايم ڪئين ٻيا به اهم قدم کنيا آهن، سومر رات ايم ڪيو ايم جي سربراهه الطاف حسين لنڊن مان ملڪ جي مختلف شهرن ۾ هڪ ئي وقت ٽيليفون ذريعي خطاب ڪندي نه فقط پيپلز پارٽي حڪومت پر خود صدر آصف زرداري خلاف به انتهائي سخت ٻولي استعمال ڪئي، ان کان سواءِ ايم ڪيو ايم وفاقي توڙي صوبائي حڪومت کان به الڳ ٿيڻ جو اعلان ڪيو ته پهريون ڀيرو سنڌ جي ايم ڪيو ايم واري گورنر ڊاڪٽر عشرت العباد نه فقط عهدي تان استعيفيٰ ڏيئي ڇڏي پر گورنر هائوس کي به خالي ڪري هليو ويو آهي. ٻئي طرف پيپلز پارٽي جي مختلف سينيئر اڳواڻن جن ۾ خاص طور پيپلز پارٽي جو سيڪريٽري جنرل جهانگير بندر ۽ سنڌ جو وڏو وزير سيد قائم علي شاهه ۽ اطلاعات وارو وفاقي وزير ڊاڪٽر فردوس عاشق اعواڻ توڙي سنڌ جي اطلاعات وارو صوبائي وزير شرجيل ميمڻ شامل آهن، هو ميڊيا سان ڳالهائڻ دوران انتهائي ”برخردار“ ٿي پيش ٿي رهيا آهن ۽ چون ٿا ته ايم ڪيو ايم ڀلي ناراض ٿئي پر اسين راضي آهيون، ٻئي طرف اسلام آباد مان ايندڙ اطلاعن مطابق ايوان صدر جي ترجمان فرحت الله بابر هڪ بيان ذريعي سنڌ جي گورنر عشرت العباد کي پنهنجي فيصلي تي نظرثاني ڪرڻ جي اپيل ڪئي آهي، اهي به اطلاع گردش ڪري رهيا آهن ته خود لنڊن مان صدر زرداري به ان سلسلي ۾ سنڌ جي گورنر سان رابطو قائم ڪيوآهي، سياسي حلقا انهن امڪانن کي به رد نه ٿا ڪن ته لنڊن ۾ موجود صدر آصف زرداري الطاف حسين سان هلي وڃي ملاقات ڪري ۽ ايم ڪيو ايم جي ان فيصلي کي واپس وٺڻ تي مجبور ڪري جنهن مطابق هنن وفاقي توڙي صوبائي حڪومت کان ڌار ٿيڻ جو فيصلو ڪيو آهي، بهرحال ڏاڍي دلچسپ صورتحال آهي، ملڪ جي اهم شهرن ۾ سياسي اڳواڻن ۽ مبصرن ۾ اهو بحث جاري آهي ته صدر زرداري جي منٿن کان پوءِ هن ڀيري به ايم ڪيو ايم پنهنجا اهي فيصلا واپس وٺندي ياهن ڀيري ان فيصلي جي پويان ڪي ٻيا ڪارڻ آهن، تنهن ڪري هاڻ اهو فيصلو واپس نه ورتو ويندو. جيڪي حلقا ان راءِ جا آهن ته هڪ ڀيرو ٻيهر ايم ڪيو ايم پنهنجو اهو فيصلو واپس وٺندي انهن جو چوڻ آهي ته سدائين وانگر هن ڀيري به پيپلز پارٽي ۽ ايم ڪيو ايم وچ ۾ ڪو ڳجهو ٺاهه ڪيو ويندو، جنهن تحت سنڌ جا ڪي نه ڪي حساس مفاد مخالف ڌر کي سرينڊر ڪيا ويندا، جڏهن ته ٻين حلقن جو خيال آهي ته ٿي سگهي ٿو ته هن ڀيري صدر زرداري هڪ خاص حد کي عبور نه ڪري جنهن ڪري ممڪن آهي ته هن ڀيري پيپلز پارٽي ۽ ايم ڪيو ايم ۾ ٺاهه نه ٿي سگهي ۽ اهڙي طرح هاڻ پيپلز پارٽي ۽ ايم ڪيو ايم جون راهون سدائين لاءِ ڌار ٿي وڃن. سنڌ جي سڄاڻ حلقن کي ڳڻتي به آهي ته پڪ به آهي ته صدر زرداري ائين ئي ڪندو، جيئن هو هن کان اڳ ڪندو رهيو آهي، هن کي پنهنجو اقتدار تمام پيارو آهي ۽ اهو برقرار رکڻ لاءِ سنڌ جي ڪنهن به مفاد جي قرباني ڏيڻ سان هن کي ۽ هن جي مشيرن کي ڪا گهڻي ڇڪي نه ايندي. بهرحال سنڌ جو عوام انهي سڄي راند کي انتهائي ويجهڙائي سان ڏسي رهيو آهي، ڪو به سياسي رانديگر ان وهم ۾ نه رهندي ته سنڌ جي عوام کي ڪنهن ”سياسي جادوگري“ سان گمراهه ڪري سگهي ٿو. جڏهن سنڌ جي عوام طرفان فيصلي ڪرڻ جو وقت ايندو ۽ سنڌ جي عوام جيڪڏهن ڪو فيصلو ڪيو ته ٿي سگهي ٿو ته ڪافي ”سياسي جادوگر“ ۽ ”سياسي فنڪارن“ جي هٿن جا طوطا اڏامي وڃن. افسوس ان ڳالهه تي ٿو ٿئي ته هن وقت پاڪستان ۾ سياسي موقعي پرستي، جو طوفان آيل آهي ۽ ڏسڻا وائسڻا ماڻهو ۽ پارٽيون موقع پرستي جي ڌن تي هڪ ٽنگ تي ڊانس ڪري رهيون آهن، پيپلز پارٽي ۽ ايم ڪيو ايم جو ڪردار ته مڙني جي آڏو آهي پر پي ايم ايل(ن) به پنهنجا سڀ اصول وساري ويٺي آهي، ايتري قدر جو اڄ ان کان 12 مئي به وسري وئي آهي، هن وقت پي ايم ايل(ن) جو فقط هڪ ٽاسڪ ڏسجي ٿو ته ڪيئن پيپلز پارٽي کي دساڙ جي ان لاءِ اها ايم ڪيو ايم سان ڀاڪر پائيندي نظر اچي ٿي، هن سڄي وايو منڊل ۾ جيڪڏهن ڪنهن پارٽي اصولي موقف اختيار ڪيو آهي ته اها اي اين پي آهي، عوامي نيسنل پارٽي جي سينيئر اڳواڻ سينيٽر حاجي عديل چيو آهي ته ايم ڪيو ايم ڪراچي تي قبضو ڪيو آهي ۽ اهو قبضو ڇڏڻ لاءِ ڪنهن به صورت ۾ تيار نه آهي. اي اين پي، پي پي جو ساٿ ڏيڻ جو اعلان ڪيو آهي. هي سٽون لکڻ وقت اڃان ان صورتحال جو ڊراپ سين نه ٿيو آهي، پر گهڻا امڪان موجود آهن ته صدر زرداري خود يا سندس عيوضي رحمان ملڪ ذريعي ايم ڪيو ايم جا سڀئي مطالبا مڃي هنن کي راضي ڪري وٺندو. ضرورت ان ڳالهه جي آهي ته صدر زرداري کان تقاضا ڪئي پئي وڃي ته گهٽ ۾ گهٽ هن ڀيري ته اهو اعلان ڪري ته هو ايم ڪيو ايم جي موجوده روئي بابت سنڌ جي عوام کان راءِ وٺندو يا پيپلز پارٽي جي ڪارڪنن کان راءِ وٺي ان جي روشني ۾ فيصلو ڪندو، پر ڇا صدر زرداري صاحب جي مفاهمت واري پاليسي اهڙي ڪنهن تجويز کي هضم ڪري سگهندي.
متحده کي سالن بعد حڪومت جو آمراڻو رويو نظر آيو آهي: تجزيي نگار
ڪراچي (م ڊ) تجزئي نگار اياز خان چيو آهي ته ايم ڪيو ايم کي سالن بعد حڪومت جو آمراڻو رويو نظر آيو آهي، هن ٽي وي پروگرام ۾ ڳالهائيندي وڌيڪ چيو ته ايم ڪيو ايم به ٿورو مخالف ڌر ۾ ويهي ڏسي مخالف ڌر ۾ ويهڻ مشڪل هوندو آهي. حڪومت ۾ هوندي سمورا ڪم آسان هوندا آهن، هن چيو ته ايم ڪيو ايم ٿي سگهي ٿو ته رڳو ڪشمير چونڊ مسئلي نه پر ٻين معاملن جي ڪري ڌار ٿيڻ جو فيصلو ڪيو هجي. هن چيو ته پرويز مشرف به وطن اچڻ جو اعلان ڪيو آهي ۽ نئون سياسي اتحاد به ٺهي سگهي ٿو، جنهن ۾ متحده شامل ٿي سگهي ٿي.
متحده جي حڪومت کان ڌار ٿيڻ کان پوءِ ميڊيا تي بحث ڇڙي پيا
ڪراچي (م ڊ) متحده قومي موومينٽ جي حڪومت کان ڌار ٿيڻ کان پوءِ ميڊيا تي بحث ڇڙي ويو، مختلف سياسي پارٽين ۽ تجزي نگارن پنهنجي راءِ ڏني، ميڊيا ۾ ايندڙ اليڪشن جي حوالي سان پڻ خيالن جي وٺ ڪئي وئي.
متحده جي وڃڻ سان فرق نه پوندو، سرڪار ڪيرائڻ جا خطرناڪ نتيجا نڪرندا: اي اين پي
پشاور (م ڊ) عوامي نيشنل پارٽي چيو آهي ته الطاف حسين جو ملڪ کان وڏي عرصي کان رابطو ڪٽيل رهيو آهي ۽ هو لنڊن ۾ ويهي ايم ڪيو ايم جا فيصلا ڪري ٿو. متحده جي حڪومت کان ڌار ٿيڻ تي رد عمل جو اظهار ڪندي اي اين پي اڳواڻن حاجي عديل ۽ زاهد خان چيو ته اي اين پي حڪومت جو ساٿ ڏيندي. متحده جي ڌار ٿيڻ سان حڪومت تي ڪو به فرق نه پوندو. حاجي عديل چيو ته آزاد ڪشمير جي ڪراچي وارين ٻن سيٽن جو مسئلو نه آهي پر متحده ڪراچي تي قبضو چاهي ٿي. هن چيو ته پيپلز پارٽي ڪراچي ۾ امن ڪرائڻ ۽ ڪراچي جا 5 ضلعا بحال ڪرڻ جو فيصلو ڪيو آهي ۽ اهو عمل متحده کي نه ٿو وڻي. ان ڪري اها ڌار ٿي آهي. هن چيو ته ڪراچي ۾ پيپلز پارٽي کي متحده دٻائي رکيو، پيپلز پارٽي اسان کي خفا ڪري متحده کي هميشه راضي رکيو، زاهد خان چيو ته مخالف ڌرجو ڪم حڪومت جي غلط ڪمن جي نشاندهي ڪرڻ آهي پر حڪومت کي ڪيرائڻ کان پاسو ڪيو وڃي، پر جيڪڏهن حڪومت کي ڪيرائڻ جي سازش ڪئي وئي ته پوءِ ايندڙ حڪومت لاءِ به مشڪل پيدا ٿيندي. هن چيو ته حڪومت کي ڪيرائڻ جو نتيجو خراب نڪرندو.
پيپلز پارٽي هڪدم متحده سان اتحاد ختم ڪري: سنڌ نيشنل پارٽي
ڪراچي (پ ر) سنڌ نيشنل پارٽي جي چيئرمين امير ڀنڀري پيپلز پارٽي جي حڪمرانن کان مطالبو ڪيو آهي ته اهي متحده قومي موومينٽ سان هڪدم اتحاد ختم ڪن. ڇو ته اها تنظيم ڪراچي ۾ دهشت گردي، ٽارگيٽ ڪلنگ ۽ ڀتا خوري ۾ ملوث آهي. پنهنجي پريس پڌرائي ۾ هن وڌيڪ چيو آهي ته لساني ٽولو هڪ ڀيرو ٻيهر ڪراچيءَ کي ڪوس گهر بڻائڻ چاهي ٿو. آزاد ڪشمير ۾ پيپلز پارٽيءَ جي چونڊن ۾ ڪاميابي متحده کي وائڙو ڪري ڇڏيو آهي.
پيپلز پارٽي ۽ ايم ڪيو ايم جو غيرفطري اتحاد هو: قادر مگسي
حيدرآباد (پ ر) سحرش نگر قاسم آباد جي رهواسي رئيس ارباب چانڊيو ۽ سنڌ جي ناليوارو اديب شاعر روشن سندر چانڊيو پنهنجي برادري جي سوين ماڻهن سميت سنڌ ترقي پسند پارٽي ۾ شموليت جو اعلان ڪيو. شموليت ڪندڙن ۾ عاشق چانڊيو، محمد علي چانڊيو، بابن چانڊيو، علي حيدرچانڊيو، معشوق چانڊيو، ديدار چانڊيو، اختيار چانڊيو، سدورو چانڊيو، خالق چانڊيو، امداد چانڊيو، محمد مٺل چانڊيو، غلام رسول مگسي، غلام محمد چانڊيو شامل آهن. اهڙو اعلان هنن سحرش نگر قاسم آباد ۾ ايس ٽي پي چئرمين ڊاڪٽر قادر مگسي جي مان ۾ ڏنل آجياڻي جي تقريب ۾ ڪيو. ان موقعي تي ڳالهائيندي ايس ٽي پي چئرمين ڊاڪٽر قادر مگسي چيو ته اسان رئيس ارباب چانڊيو ۽ سندس ڀاءُ روشن سندر چانڊيو سميت شامل ٿيندڙ سموري چانڊيا برادري ۽ ٻين برادرين جي ماڻهن کي ايس ٽي پي ۾ شموليت ڪرڻ جي ڀرپور آجيان ڪيون ٿا. ايس ٽي پي کي جنهن اعتماد ۽ ڀروسو جو اظهار ڪيو ويو آهي ايس ٽي پي ان تي پورو لهڻ لاءِ هر ممڪن ڪوشش ڪندي. هن چيو ته ايس ٽي پي هن وقت سنڌي ماڻهن جي مقبول ترين پارٽي بنجي چڪي آهي. هن چيو ته اسان سنڌين جي وڏي بدقسمتي آهي جو اسان سنڌين جي مقدر جا مالڪ جاگيردار، پير، مير ۽ وڏيرا ٿي ويا آهن. جيڪي پنهنجي ذاتي خصيص مفادن لاءِ سنڌ جي قومي حقن جو سودو ڪرڻ ۾ هڪڙي منٽ جي به دير نه ٿا ڪن. هاڻي وقت اچي ويو آهي ته انهن وڏيرن، جاگيردارن، ميرن پيرن مان جان ڇڏائي سنڌ جون واڳون غيرتمندن، غريبن ۽ هارين جي پٽن جي حوالي ڪرڻيون آهن. هن چيو ته ايم ڪيو ايم جي اڄوڪي حڪومت کان ڌار ٿيڻ واري اعلان مان ثابت ٿي ويو آهي ته هي پيپلز پارٽي ۽ ايم ڪيو ايم جو غير فطري اتحاد هو پيپلز پارٽي صرف پنهنجي اقتدار کي بچائڻ لاءِ ايم ڪيو ايم کي ڀاڱي ڀائيوار ڪيو. جنهن سبب نه رڳو ڪراچي ۾ بيگناهه هزارين ماڻهو ٽارگيٽ ڪلنگس جو شڪار ٿيا پر سنڌ جي حق حڪمراني ۽ وسيلن تي ڪراچي جي زمينن تي دهشتگرد قابض ٿي ويا. ايم ڪيو ايم جو اڄوڪو اعلان اهڙي غير فطري اتحاد جو منفي نتيجو آهي. پيپلز پارٽي کي اهڙي اتحاد سبب سنڌ کي پهتل نقصان جي قيمت ضرور ادا ڪرڻي پوندي. هن چيو ته ايم ڪيو ايم هميشه ملڪي توڙي عالمي اسٽبلشمينٽ جي آشرواد سان ڪم ڪندي رهي آهي. ۽ اڄوڪي صروتحال مان لڳي ٿو ته هن حڪومت جا ڏينهن پورا ٿيڻ وارا آهن.
MQM has got its long history of blackmailing and destasblising democratic governments. MQM is always happy with dictators. they never uttered any single word against previous dictator and their diatribe against democratically elected president of Pakistan Asif Ali zardari, shows that how much they are sincere with democracy, Paksitan and sindh. MQM has been exposed now. It does not know ABC of democracy, It only can hire and train terrorists in south Africa and bring those terrorists in karachi for violence. Law and order situation in karachi is dueto MQM’s terrorists hired from south africa. and this is the reason why elections in those constituencies were postponed. Delay in elections deprived PPP to win those seats because PPP had to win. voters of those constitencies donot belong to MQM they belong to PPP and PPP is silent. MQM’s agenda is to destablize democracy of Pakistan. series of allegations against PPP leaders from MQM side is crystal clear white lie. karachi is calling Lion of PPP, Dr. zulfiqar mirza to come back in his office and fix this MQM(mafia group) for the sake of peace in metropolitan city.
ڪميونٽي پوليس ضم ڪرڻ، ذوالفقار آباد جيان زمين ڏيڻ ۽ مڪاني چونڊون متحده جا مطالبا
ڪراچي: ايم ڪيو ايم پاران حڪومت کان ڌار ٿيڻ ۽ واپس موٽي اچڻ واري معاملي پويان ڪيترائي اهڙا مسئلا آهن جن کي ايم ڪيو ايم مطالبن جي صورت ۾ وقت به وقت حڪومت آڏو رکندي آئي آهي، جن مان هن وقت تائين اڪثر مطالبا منظور پڻ ڪيا ويا آهن، ان ڏس ۾ ذريعن پاران ڏنل ڄاڻ مطابق ايم ڪيو ايم جا هن وقت سڀ کان وڏا ٽي مطالبا آهن جن مان پهريون مطالبو مڪاني چونڊون ڪرائي ناظمن واري نظام کي ٻيهر بحال ڪرڻ آهي، جڏهن ته ڪميونٽي پوليس جي 5 هزار کان وڌيڪ ملازمن کي سنڌ پوليس ۾ ضم ڪرائڻ ۽ ذوالفقار آباد جيان سپر هاءِ وي ڀرسان ايم ڪيو ايم کي به هڪ شهر اڏڻ لاءِ گهربل هزارين ايڪڙ باراني زمين ڏيڻ وارو مطالبو شامل آهي، ان کانسواءِ ايم ڪيو ايم پاران صوبائي وزيرن جي کاتن ۾ تبديلي ڪري تعليم، گهرو وزارت يا مڪاني ادارن واري وزارت ڏيڻ جو مطالبو رکيل آهي، ذريعن موجب حڪومت پاران ايم ڪيو ايم جي مٿين سمورن مطالبن کانسواءِ ٻيا ننڍا وڏا سڀئي مطالبا منظور ڪيا ويا آهن، جڏهن ته ڪميونٽي پوليس جي اهلڪارن کي سنڌ پوليس ۾ ضم ڪرڻ ۽ گهربل زمين ڏيڻ وارن مطالبن تي پڻ غور ڪرڻ جي خاطري ڪرائي وئي آهي، جڏهن ته حڪومت پاران ايم ڪيو ايم جي چوڻ تي ڪراچي جون سموريون ٻڌيون بازارون شهر کان ٻاهر منتقل ڪرڻ لاءِ 14 هزار ايڪڙ زمين اڳ ۾ ئي ڏني وئي آهي، ذريعن موجب هن وقت به ايم ڪيو ايم ۽ پيپلزپارٽي ۾ تڪرار جو اصل ڪارڻ اهي مطالبا ٻڌايا پيا وڃن جن کي مڃائڻ لاءِ متحده پاران هڪ ڀيرو ٻيهر آزاد ڪشمير جي اليڪشن ملتوي ٿيڻ جو جواز ڄاڻائي حڪومت کان ڌار ٿيڻ جو اعلان ڪيو آهي.
Thanks sindhi media like kawish hayder abad and awami awaz Karachi
A Candid Blog from The Spectator.com
For information of many friends
AJK Elections 2011
By Inam R Sehri • Jun 29th, 2011 • Category: Politics •
For Legislative Assembly of Azad Jammu & Kashmir (AJK) polling for 38 of the 49 assembly seats held on 26th June 2011; eight seats reserved for women and technocrats. Election for three constituencies — LA-30, LA-36 and LA-41 were postponed just two days earlier. MQM termed it as an undemocratic step and part of a conspiracy hatched by the PPP government. Later MQM launched a general boycott of the whole election process. This time MQM had fielded candidates on 40 of the 41 constituencies and in the previous election it had bagged two seats. Speaking at a press conference a day before, federal minister and MQM leader Dr Farooq Sattar said: ‘The entire process of election has become doubtful with the postponement of polling in three constituencies… we believe that the MQM-PPP reconciliation is being put at stake. PPP was exerting pressure on the MQM and using undemocratic tactics for the withdrawal of its candidates from certain constituencies.’
MQM levelled allegation on PPP that Interior Minister Rehman Malik and other important personalities had compelled the MQM to withdraw its candidate from at least one constituency. However, when the MQM refused to do so, the elections were postponed on the seats in Karachi and Abbottabad on the pretext of security considerations. MQM’s lawmakers had boycotted the proceedings of the Sindh Assembly on that day. On the other hand the interior ministry denied having played any role in the postponement saying that the polls had been postponed by the AJK Election Commission and not the Interior Ministry of Pakistan.
The fact remained that over 10,000 troops were sent to Azad Kashmir from all over the country, including Rangers and police from Sindh and Khyber Pakhtunkhwa for election duty and Karachi, being the vast area and having big population needed special safety arrangements for the polling staff. The Election Commission (EC) of Azad Kashmir told that 113 contestants were running for 12 constituencies spreading over four provinces of Pakistan, reserved for refugees and other Kashmiris, whereas the total number of candidates contesting from 29 constituencies located in Azad Kashmir was 308. The situation became alarming because unlike previous polls, these elections were not an electoral duel between two mainstream parties – the Muslim Conference and the Pakistan People’s Party (PPP). After launch of newly PML(N) in AJK, which mainly consists of Muslim Conference dissidents, the whole scenario had changed because of three parties in field.
As per latest unofficial results the PPP had won 21 seats, 9 went to the PML(N), 5 to the AJK Muslim Conference and one was taken by an independent candidate. Amidst roaring voices of ‘jhurloo’ from both main political parties MQM preferred to agitate the High Court to declare all the elections null and void. In the writ petition they have tried to prove the guilt of the concerned Election Commission being malafide. The MQM has repeated their claims that the Interior Minister Rehman Malik was compelling them to leave one seat for PPP out of the two sure ‘muhajir seats’ of Karachi already being held by them. When they had not acceded to his demand the Interior Ministry influenced the AJK Election Commission to postpone elections on three seats at the eleventh hour on the pretext of inadequate security arrangements.
If we look into the recent past of Pakistan’s history, we would be able to understand that Mr Rehman Malik does have the capability and capacity to do so in the larger interest of his party; the PPP. See some glimpses here.
In good old days, Rehman Malik had established good relations with Gen Musharraf, DG MI Ashfaq Kiyani, DG ISI Nadeem Taj and other top brass of Pakistani Army, may be through US bosses or under a garb of mediator between Gen Musharraf and PPP, since 2006 while based in UK. When Benazir Bhutto mentioned that Ejaz Shah, the then DG IB, might be involved in the attack (of 18th October 2007 at Karachi on her first arrival after exile) on her, Malik was summoned by Gen Nadeem Taj. The security provided to him was unprecedented because Ejaz Shah had accompanied him to the GHQ in order to work out future course with ISI establishment and Rehman Malik.
[Earlier, Rehman Malik was taken aback when he was given extraordinary protocol at the Islamabad airport. He found dozens of top security and protocol officers receiving him inside the plane. A bulletproof car was specially parked close to the plane and he was taken out of the Islamabad airport amid tight security, which was not even available to the federal ministers then.]
Rehman Malik did not respond to journalists when they came to know about the proposed meeting and asked for his opinion. Talking to The News, Rehman Malik had only confirmed his meeting with DG ISI, but refused to comment on the nature of his talks. On the issue of extraordinary security provided to him by the government, Mr Malik told that they had some concerns about my security and they acted at their own.
Rehman Malik was the chief negotiator of Musharraf-Benazir deal and had established many key connections which he used intelligently after her death. The immediate indicators after BB’s death on 27th December 2007 also lead many investigative journalists to float an opinion as if Mr Malik was a part of the whole big game. In his first interview, within hours of BB’s Death, Mr Malik had claimed that his car was about forty feet away from BB’s car during incident and he also claimed that he did not hear gunshots.
Being BB’s Chief Security Officer (CSO), he did bother to call anyone in BB’s car (Naheed Khan, SP Major Imtiaz, Safdar Abbasi & probably also to another special person named Khalid Shehanshah) but even then he had presumed that BB was safe and it was what he told the Geo TV after the explosion. Brig Cheema had also confirmed the same on Geo TV but referring it to the verification done by Mr Malik. The CSO did not know that the tyre of BB’s car had got burst after the explosion and Major Imtiaz had moved BB to Shery Rehman’s car after traveling a short distance.
The telecast is still available with media in which Mr Malik was saying that ‘they (other person Babar Awan) stopped at the Hospital and found that BB’s car was not coming. He took a U turn from there and found that BB’s car had already entered hospital and there was a huge crowd over there. Then they left for Islamabad.’ He remained at Bilawal House in Islamabad and confined himself there until Zardari reached Islamabad from Dubai. Babar Awan, sitting next to Rehman Malik, had also confirmed that they directly went to Bilawal House in Islamabad assuming that BB was okay and she was directly following their car.
Once Babar Awan found that BB did not reach Islamabad, he immediately rushed back towards Rawalpindi and Mr Malik did not accompany him to Rawalpindi. Babar’s statement (who was sitting next to Mr Malik) was in complete contradiction to Mr Malik’s claim that:
· They returned to hospital from next U-Turn (as told to Iftikhar of Geo).
· They stopped the car when they could not see lights of BB’s car anymore.
Later Mr Malik told the newsmen that he was trying his best to get the custody of dead body As Soon As Possible from the Hospital. He was not bothered about further investigation though he had been an Additional Director General of FIA and must be knowing the fundamental requirements of investigative process.
Last but not the least, the suspicious person with odd looks standing close to BB while she was addressing at Liaqat Baagh, was made to join BB’s entourage on special recommendation of Rehman Malik. This person was Khalid Shahinshah who was personal servant of Zardari House, might have known about the explosion in advance which could be the reason he rushed into the armored car before everyone else.
PPP sources had told that the moment Benazir Bhutto ended her address, this (servant) man was the first one to dive into her bullet proof Land Cruiser; an unusual change from past routine whilst he always boarded the vehicle after Benazir, or if in Benazir’s car he often liked hanging by the external pedestals of her Cruiser.
Naheed Khan and Dr Safdar Abbassi got seated in the rear portion of the Cruiser, and when the suicide bomber blew himself apart, Khalid was also present in the Cruiser. Afterwards he (Khalid) went over to Zardari House Islamabad where he lived for two days, and did not visit Naudero to participate Benazir’s funeral, making it there on third day. Soon after he disappeared from the scene over some excuse. This person, Khalid Shehanshah, was then mysteriously shot down at his residence in Karachi after six months and none of Bhutto’s or PPP’s associate ever bothered to follow the investigation of their old-age domestic servant.
Coming back, Mr Rehman Malik was a buddy of Tariq Aziz, Secretary and close associate of President Gen Musharraf. Mr Malik was a bridge initially between Benazir Bhutto and Musharraf and afterwards between Musharraf and Zardari through Tariq Aziz. Fatima Bhutto had openly blamed Asif Zardari for assassinating Murtaza Bhutto but was never proved. Mr Malik was the right hand man of both gen Musharraf and then Mr Zardari and hence his role becomes more important as a custodian of contemporary history.
Allegedly, Rehman Malik desperately tried to stop restoration of judges and sacking of thoroughly corrupt and yes men judges. Mr Malik hand in hand with Farooq Naik were toeing each other in furtherance of American lines and policies which were termed anti people by media and intelligentsia. Mr Malik never bothered to care them. More so, he was specially called to attend all major meetings of Negroponte and the then US Ambassador in Islamabad.
‘The News’ of 8th May 2008 gave an opinion through Ansar Abbasi and quoted Election Commission’s confirmation about Rehman Malik’s key role in 2008’s by-polls delay. The controversy behind the postponement of the by-elections deepened a day earlier when the Secretary to Election Commission Kanwar Dilshad revealed that he had received a phone call from Adviser to the Prime Minister on Interior Rehman Malik, who had asked for a delay. This had confirmed a similar claim by the NWFP government. As Dilshad’s statement to The News firmly established that Rehman Malik was the man who had successfully executed the controversial postponement, it was still unclear who, between the Zardari House in F-8/2 Islamabad and Gen Musharraf then sitting in the Presidency, actually authored the script of that so-called conspiracy. However, Mr Malik was there to take all blames on his weak shoulders, never uttered a word in that context.
But this time, after allegations of MQM over Mr Malik in connection with AJK elections, the later has not taken their words seriously, nor paid a routine visit to no: 90, nor even contacted Ishrat ul Ibad at Governor House and did not throw his diplomatic call to Altaf Bhai in London. Result was evident. MQM has announced for their quit from all federal and provincial slots even from governorship.
So, cool down my countrymen, every thing is fair in love & war and more in politics.
Waaw! So it was a candid blog by Inam Sehri, digesting all the news reports and pouring it in this piece., the art of writing. Where is your take in this whole story my dear writer.
@Kazim, what are you complaining about? This liberal fascist LUDP kept publishing balanced authors like Inam Shehri who wrote in the style of true Pakistani patriots, Jamaat-e-Islami. Innuendo is the best way to counter liberal fascists and their kufr stress on balance!
سياسي موقعي پرستيءَ پويان نظر نه ايندڙ سماجي ۽ معاشي بربادي
دستگير ڀٽي
پاڻ ماڻهو صديون پراڻي تاريخ جو ذڪر ڪندي مهل ڪڏهن ڪڏهن ناسٽلجيا Nostalgia يا ڪڏهن وري پنهنجي ماضيءَ سان رومانس جي وهڪري ۾ وهندا، سنگت سامهون وڏي هام هڻندا آهيون ته قديم زماني ۾ ننڍي کنڊ اندر هِند ۽ سنڌ نالي فقط ٻه جاگرافيائي وجود هوندا هئا، باقي مِڙيئي خير هو. ڪي دوست چچنامي جو ذڪر ڪندي اهو چئي وڏو چَمتڪار ڪري ڇڏيندا هئا ته راجا ڏاهر واري دور ۾ سنڌ جون سرحدون ڪشمير تائين هيون. اها دعويٰ خبر ناهي ته صحيح يا غلط، پر ڪيٽي بندر کان ڪشمير تائين سنڌي سلطنت Sindhi Empire جي خيالي تصوير ٺاهي ٺلهين ڳالهين ۾ ڦونڊجي پوندا آهيون. شايد اهڙي ئي حالت اڄڪلهه متحده قومي موومينٽ وارن جي ذهنن جي تصوراتي اسڪرين تي به ڇائنجي چڪي آهي، جنهن جو ورجاءُ گذريل چند ڏينهن کان ڪراچيءَ جي سڀني اردو ٽي وي چئنلز تان بار بار دهرايل ايم ڪيو ايم جي اها دعويٰ آهي ته، ”آزاد ڪشمير اسيمبليءَ ۾ ڪراچيءَ لاءِ رکيل ”اسان جون“ ٻه سيٽون، جيڪي گذريل چونڊن ۾ اسان ”کٽيون“ هيون، تن منجهان هڪ سيٽ لاءِ صدر آصف علي زرداري وزير داخله رحمان ملڪ جي ذريعي زور بار پيو ڪري ته ان تان هٿ کڻو، باقي هڪ سيٽ اوهان کي نيبهه هجي، پر اسين هنن ٻنهي تڪن تان دستبردار نه ٿينداسين.“ سندن انهيءَ ڳالهه جو ظاهري مقصد ڪجهه هيئن ٿو لڳي ته هي ٻه سيٽون، جيڪي ايم ڪيو ايم جنرل مشرف جي پٺڀرائيءَ سان پنج سال پهرين حاصل ڪري ورتيون هيون، سي آئينده به هر نئين چونڊ ۾ کين پليٽ تي رکي ڏنيون وڃن. اڃا تائين شايد ڪنهن تجزيه نگار اهو به ويچار نه ڪيو آهي ته برابر هي ٻه سيٽون فقط ڪراچيءَ جي ئي ڪشميري ووٽرن لاءِ آهن يا هتي ڪو ٻيو جهان به آباد آهي؟ سياسي پارٽيون ڪوڙي شهرت خاطر غلط سلط پروپيگنڊا ڪن، سا ڳالهه ته سمجهه ۾ اچي ٿي، پر نام نهاد قومي ميڊيا به عوام کان سچ لڪائي اکين ۾ ڌوڙ وجهندي رهي، سا نهايت افسوسناڪ حقيقت آهي. رڳو حڪومت کي بدنام ڪرڻ لاءِ فقط هڪڙي ڌر جو يڪطرفو موقف لڳاتار ورجائڻ بي واجبي پڻ آهي.
آئون پنهنجن پڙهندڙن جي معلومات لاءِ اها حقيقت ظاهر ڪرڻ ٿو گهران ته هي مخصوص سيٽون فقط ڪراچيءَ جي جاگرافيائي حدن تائين محدود هرگز ناهن. جيڪڏهن فرض ڪجي ته انهن ٻنهي تڪن جا ڪشميري ووٽر رڳو ڪراچيءَ ۾ ئي رهندڙ آهن، تڏهن به ضروري ناهي ته هو پنهنجا سئو سيڪڙو ووٽ فقط هڪ ڌر کي ئي وجهن. سو نه رڳو ايم ڪيو ايم جي اها دعويٰ سچائيءَ کان ڪوهين ڏور آهي، بلڪه ووٽرن جا انگ اکر ۽ هنن ٻنهي تڪن جون ڪراچيءَ کان بلوچستان ۽ پنجاب تائين پکڙيل وُسعتون به اها شاهدي ڏين ٿيون ته ايم ڪيو ايم وارن جي سموري پروپيگنڊا يڪطرفي ۽ غير حقيقي آهي. پاڪستان پيپلز پارٽي جيڪا بلاشڪ چئني صوبن توڙي گلگت- بلتستان ۽ آزاد ڪشمير ۾ مضبوط پاڙون رکندڙ سياسي جماعت آهي، ان جو سڀ کان ڪمزور پاسو ميڊيائي محاذ تي لاپرواهي آهي. پ پ کي سدائين غلط پروپيگنڊا وسيلي سوڙهو ڪري هر ڀيري سندن حڪومت کي پنهنجو مدو پورو ڪرڻ کان اڳ ۾ گهر ڀيڙو ڪيو ويو آهي. مڃيون ٿا ته هاڻي زمانو گهڻو بدلجي چڪو آهي، خود پ پ قيادت پاڻ اسٽيبلشمينٽ جي ڀر جهلي بيٺي آهي، پر سمورا سرڪاري وسيلا هوندي به جيڪڏهن پيپلز پارٽيءَ وارا ماڻهن کي حقيقتن کان باخبر نه ڪندا ته ظاهر آهي، ان مان کين ئي نقصان رسندو. اليڪشن ڪميشن مان حاصل ڪيل تفصيلن موجب LA-30 هندستان جي قبضي هيٺ آيل ڄمون واري علائقي جي مهاجرن وسيلي ۽ LA-36 اصل ڪشمير واديءَ مان لڏي آيل ڪشميري ووٽرن واسطي آزاد ڪشمير جي اليڪشن ڪميشن پاران مخصوص ڪيل ٻه تمام وڏا تڪ آهن. هنن ٻنهي تڪن تي فقط مٿين علائقن جا حقدار ووٽر ئي پنهنجي ووٽ جو حق استعمال ڪري سگهن ٿا. وڏي ڳالهه ته ٻنهي تڪن اندر ووٽرن جي تعداد ۾ پڻ زمين آسمان جو فرق آهي. ايل اي 30 ۾ ستر هزار جي لڳ ڀڳ ووٽرن جي داخلا آهن ته ايل اي 36 ۾ فقط سوا ڇهه هزار ووٽر آهن. ايترو وڏو فرق منهنجي خيال ۾ ان ڪارڻ ٿيو جو جيڪو علائقو ڏوگرن هٿان ڀارت حوالي ڪيو ويو، اتان ڪشميري مهاجرن جي تمام گهڻي لڏ پلاڻ ٿي يعني ڄمون واري علائقي مان، تنهن ڪري ئي اتان جا ووٽر به جهجها آهن. سو هن سلسلي ۾ جيڪي تفصيل مون کي اليڪشن ڪميشن جي دفتر مان حاصل ٿيا آهن، تن موجب، هنن ٻنهي تڪراري تڪن مان ايل اي -36 ڪشمير واديءَ مان لڏ پلاڻ ڪري ٻين صوبن ۾ آباد ٿيل ڪشميري ووٽرن لاءِ مخصوص آهي، جڏهن ته ايل اي-30 انهن ڪشميرين لاءِ مخصوص آهي، جيڪي هندستان جي قبضي هيٺ آيل ڄمون واري علائقي سان تعلق رکن ٿا. ڄمون واري هن تڪ ۾ ووٽرن جو ڪل تعداد 68642 آهي، جنهن مان اڌ کان گهٽ يعني 29860 ووٽر ڪراچيءَ ۾ رهندڙ آهن، جڏهن ته 12484 ووٽر پنجاب جي شهرن لاهور، فيصل آباد، سرگوڌا، بهاولپور، ملتان ۽ ديره غازي ۾ رهن ٿا ۽ باقي ڇويهن هزارن کان مٿي ڪشميري ماڻهو سنڌ جي ٻين ضلعن ۽ بلوچستان ۾ آباد آهن. هن وچور منجهان صاف ظاهر آهي ته هزارين ميلن تي پکڙيل هن تڪ مان جيڪڏهن ايم ڪيو ايم وارا ڪراچيءَ جا سينٽ پر سينٽ ووٽ به کڻي وڃن (جيڪو فيئر اليڪشن ۾ ناممڪن آهي) تڏهن به سنڌ جي ٻين شهرن توڙي بلوچستان ۽ پنجاب ۾ کين ڪير ووٽ وجهندو، جنرل مشرف جي حڪومت ۾ ٿيل پاڪستان جي عام چونڊن ۾ ايم ڪيو ايم ڪراچيءَ مان جيڪي وڌيڪ سيٽون کنيون، تن جي خلاف پڻ اليڪشن ڪميشن ۾ مخالف اميدوارن پاران ڪيس داخل ٿيل آهن، پر دعا ڪن ”مفاهمت جي معمارن“ کي، جن سوا ٽي سال گذرڻ باوجود اتحادين کي راضي رکڻ خاطر هنن ڪيسن جي ڪا به پيروي نه ڪئي آهي. هيترين خوشامدن جي باوجود ڀائي لوڪ هاڻي ستون ڀيرو رُسي چڪا آهن ۽ چون ٿا ته هيل پرچاءُ سرچاءُ نه ڪنداسين، بلڪه ٻين حڪومت مخالف ڌرين جي ساٿ سان زرداري سرڪار کي تباهه ڪري ڇڏينداسين، يعني پيپلز پارٽي وٽ سنڌ اسيمبلي توڙي قومي اسيمبليءَ ۾ حڪومت قائم رکڻ لاءِ گهربل ميمبرن جي کڻي اڪثريت ڇو نه هجي، تڏهن به هنن جو مطلب آهي ته جيڪڏهن اسان نه کيڏنداسين ته پوءِ اوهان کي به کيڏڻ نه ڏينداسين.
منهنجي خيال ۾ موجوده پ پ حڪومت جو خاتمو نمبرن واري سياست وسيلي ڪرڻ ته ممڪن ناهي، باقي ايم ڪيو ايم جيڪڏهن پنهنجي ماضيءَ واري واٽ تي هلندي ڪراچيءَ ۾ هڙتالون ۽ هنگاما ڪرائي تشدد ذريعي حالتون ڦٽائڻ سان اها تباهي آڻڻ گهري ٿي ته ان سلسلي ۾ به کين ڪراچيءَ ۾ پاڙون رکندڙ ڪا به جمهوري پارٽي شايد ئي ڪو ٻارڻ فراهم ڪري سگهي. ها البته پنجاب مان نواز ليگ، جماعت اسلامي وغيره سندن ساٿ ڏيڻ لاءِ آتا آهن. ان جي برعڪس عوامي نيشنل پارٽي ته اٽلو ايم ڪيو ايم جي سرڪار کان عليحدگيءَ واري فيصلي تي خوش نظر اچي رهي آهي، ڇو ته حڪومت ۾ رهي ايم ڪيو ايم وارن ڪراچيءَ جي پٺاڻن سان جيڪي تعديون ڪيون آهن، سي هو ڪيئن ٿا وساري سگهن. اي اين پي جي سينئر اڳواڻ غلام احمد بلور جو جيڪو بيان جاري ٿيو آهي، ان موجب ايم ڪيو ايم پاران حڪومت کان ڌار ٿيڻ سان حڪومت تي ڪو به فرق نه پوندو، ڇو ته ايم ڪيو ايم جي اچ وڃ ته سدائين لڳي پئي آهي.هن چيو ته اسين به پ پ جا اتحادي آهيون، پر سرڪار کي ڪڏهن به بلئڪ ميل نه ڪندا آهيون. عوامي نيشنل پارٽيءَ جي هڪ ٻئي اهم عهديدار سينٽر حاجي عديل جو چوڻ آهي ته متحده وارا ڪشمير جي ٻن سيٽن کي بهانو بڻائي تڪرار وڌائي رهيا آهن، ڇو ته سندن اصل ٽارگيٽ سنڌ جي گادي ڪراچيءَ تي قبضو ڪرڻ آهي. هن چيو ته پيپلز پارٽيءَ جي قيادت سدائين اسان پٺاڻن کي پوئتي ڌڪي، متحده وارن جا ناز نخرا کڻندي رهي آهي، پوءِ ڇو نه ڪراچيءَ جا پنج ضلعا بحال نه ٿي سگهن ۽ نه ئي شهر مان رتوڇاڻ بند ٿئي. حاجي عديل اهو به دليل ڏنو ته اڄ جڏهن سڄي دنيا ۾ اختيارن جي هيٺين سطح تائين ورڇ وارو ڊي-سينٽرلائيزيشن جو فارمولو عمل هيٺ آهي ته ڪراچيءَ کي پنهنجن اصل پنجن انتظامي يونٽس ۾ ورهائڻ بدران هڪ شهر واري مرڪزيت رکڻ جو واحد مقصد ايم ڪيو ايم پاران ڪراچيءَ جي انتظامي مشينري تي جنرل مشرف واري دور کان قائم ٿيل پنهنجو قبضو برقرار رکڻ آهي. هن چيو ته سنڌ اندر مڪاني ادارن جي چونڊن لاءِ جڏهن به سنڌ سرڪار تياري ڪري ٿي ته ان موقعي تي به متحده وارا اهڙيون رڪاوٽون کڙيون ٿا ڪن، جو چونڊون ٿي نه ٿيون سگهن. ٻئي طرف هڪ اخباري خبر ۾ متحده قومي موومينٽ جي ڌار ٿيڻ واري فيصلي کي وڌيڪ مطالبا مڃرائڻ لاءِ حڪومت مٿان پريشر وڌائڻ جو هٿڪنڊو قرار ڏيندي انڪشاف ڪيو ويو آهي ته سندن هڪ پراڻو مطالبو اهو آهي ته حيدرآباد ۽ ڪراچيءَ وچ ۾ سپر هاءِ وي تي هڪ نئون شهر اڏڻ خاطر کين هزارين ايڪڙ باراني زمين الاٽ ڪئي وڃي. پيپلز پارٽيءَ جي حڪومت اڳ ۾ ئي سندن مطالبي تي شهر مان تجارتي مرڪز ۽ بازارون منتقل ڪرڻ واسطي کين پندرهن هزار ايڪڙ زمين حوالي ڪري چڪي آهي. متحده جو ٻيو مطالبو آهي ته ڪميونٽي وارڊن نالي هنن جنرل مشرف جي دور ۾ جيڪي ڏهه هزار ڀرتيون ڪيون هيون، تن کي باقاعده پوليس کاتي اندر شامل ڪري مڪمل سهولتون ۽ پگهارون ڏنيون وڃن ۽ ٽيون مطالبو آهي ته مارشل لا دور ۾ قائم ٿيل ضلعي ناظمن وارو نظام بحال ڪري، سنڌ جي وڏن شهرن جو انتظام ۽ مالي معاملا سندن حوالي ڪيا وڃن. هڪ اهم سياسي اڳواڻ مون کي ٻڌايو ته متحده وارن برابر هي سڀ مطالبا وقت بوقت صدر آصف علي زرداري ۽ وزير اعليٰ قائم علي شاهه آڏو رکيا آهن، پر پ پ اڳواڻن لاءِ اهو ممڪن ئي ناهي ته سنڌي ماڻهن کي مڪمل طرح ناراض ڪرڻ وارين هنن تجويزن تي عملي قدم کڻي سگهن. تنهن ڪري هو انهن مطالبن جي جواب ۾ هاڪار ته ڪندا هئا، پر عمل ڪو نه ڪري سگهيا، شايد اهو ئي سبب آهي جو ايم ڪيو ايم ترجمان مسٽر رضا هارون صدر آصف علي زرداريءَ تي واعدي خلافيءَ جو الزام هنيو آهي، بالڪل ساڳي نواز شريف واري اسٽائيل ۾.
نواز ليگ جي ترجمان ۽ پنجاب جي قانون واري وزير راڻا ثناءُ الله ته ٻه وکون اڳتي وڌي متحده وارن جي حق ۾ ڳالهايو آهي. ايتري قدر جو هو ايم ڪيو ايم سان ٿيل ”واعدي خلافين“ کي وڏي ناانصافي قرار ڏئي ٿو ۽ سندن ڏک سک ۾ شريڪ ٿيڻ جو اعلان به ڪيو اٿائين. ظاهر آهي ته اهو سڀ ڪجهه شريف برادران جي مرضيءَ کانسواءِ ته ممڪن نه هوندو. حد ته اها آهي جو اڃا هفتو مس گذريو آهي، جو نواز ليگ جي سربراهه پاڻ مظفر آباد واري جلسي ۾ متحده وارن کي 12 مئي جا قاتل ۽ ٻيا عجيب و غريب لقب پئي ڏنا، هفتي ڏهن ڏينهن اندر هن قلابازي کاڌي آهي ۽ سندن همدرد بڻجي پيو آهي. ڪالهه ئي هڪ مبصر لکيو آهي ته نواز شريف ڪجهه ڏينهن اڳ ۾ آزاد ڪشمير ۾ هڪ اليڪشن ريلي کي خطاب ڪندي الطاف حسين ۽ سندس جماعت خلاف سخت دشمن وارو لهجو اختيار ڪيو، پر ڪشمير جي چونڊن ۾ (ن) ليگ جي شڪست، پ پ جي فتح کان پوءِ هو فقط پ پ کان پلاند ڪرڻ خاطر ايم ڪيو ايم کي ٻيهر ڀاڪر پائڻ لاءِ تيار آهي. منهنجي خيال ۾ ميان صاحب کي ايم ڪيو ايم سان واقعي ڪا به محبت ناهي. ڳالهه فقط پ پ سان بغض واري آهي. اڳ ۾ مسلم ليگي اڳواڻ پاڻ چوندو هو ته پنج سال حڪومت ڪرڻ جو پ پ کي حق آهي، پر لڳي ٿو ته کائنس هاڻي وڌيڪ صبر نٿو ٿئي، متحده کي خوش ڪرڻ خاطر هُن رات وچ ۾ هڪ وڌيڪ چال اها هلائي ته بنگلاديش ۾ ڦاٿل بهارين جي تنظيم نالي True Pakistanisجي هڪ اڳواڻ هارون رشيد کي پنهجي جاتي امراءَ واري رهائش تي گهرائي چيو اٿس ته بهارين جو ڏک منهنجو ڏک آهي. مان جڏهن وزير اعظم هئس ته پنجاب اندر بهارين کي آباد ڪرڻ لاءِ فيصلا ڪيم، ڇاڪاڻ ته منهنجي نظر ۾ هو سچا پاڪستاني ۽ محب وطن آهن. هن چيو ته وزير اعليٰ پنجاب غلام حيدر وائين کي اسان کان به گهڻو بهارين جو درد هو ۽ هن سندن خدمت ڪئي. چاليهن سالن کان ڪئمپن ۾ رهندڙ انهن بهارين جي مالي مدد واسطي حڪومت ۽ سڀني سياسي پارٽين کي فنڊ قائم ڪرڻ گهرجي.
سالن کانپوءِ هاڻي نواز شريف کي بهارين جو درد جاڳيو آهي. کيس وسري ويو آهي ته چونڊيل آئيني حڪومت جو خاتمو فوجي مداخلت لاءِ گس ٺاهي ٿو. شايد اسين ڀُليل هئاسين، جو اهو سمجهي ويٺاسين ته وقت، تجربو ۽ تڪليفون ماڻهوءَ کي ميچوئر ٿيڻ ۾ وڏي مدد ڪندا آهن. اسان سمجهيو هو ته جيلن ۽ جلاوطنيءَ جا صدما سهي اسان جا سياسي ليڊر ۽ حڪمران اڳي جي ڀيٽ ۾ هاڻي دور انديش، بالغ نظر ۽ برداشت وارا ٿي ويا هوندا، پر حقيقت ۾ ائين ناهي ٿيو. جيڏانهن ڪر نگاهه، اتي Pigmies ئي براجمان آهن. هيترا ڌڪ کائڻ باوجود هو موقعي پرستي ۽ ذاتي مفادن کان مٿانهان ٿي نه سگهيا آهن. اِها هن ملڪ جي غريب مسڪين وطن واسين جي وڏي بدبختي آهي، جيڪا ختم ٿيڻ جو نالو ئي نه ٿي وٺي. ٻنهي وڏين پارٽين جنهن محنت سان پارلياماني بالادستي ۽ قانون جي حڪمراني قائم ڪرڻ واسطي چارٽر آف ڊيموڪريسي جهڙو شاندار جمهوري دستاويز تيار ڪيو هو، ان جو سچي دل سان احترام نه ڪري پ پ حڪومت پنهنجو پاڻ لاءِ جيڪي مشڪلاتون پيدا ڪيون آهن، سي ته ڪجهه ڏينهن اندر سامهون اينديون، پر ميان نواز شريف ۽ سندن ساٿين طرفان غير جمهوري طريقي سان موجوده حڪومت کي ڊاهڻ ۽ وچ مدي واريون چونڊون ڪرائڻ لاءِ جنهن Negative (منفي) راند رچائڻ جو پلان ٺاهيو آهي، سو ايندڙ ٽن چئن مهينن اندر نهايت خطرناڪ سياسي، سماجي ۽ معاشي برباديءَ جو ڪارڻ بڻجي سگهي ٿو. نتيجي طور سڄي ملڪ اندر افراتفري، بدامني ۽ بيروزگاريءَ جو طوفان ڪَر کڻندو ۽ ان جو سمورو نقصان اڳ ۾ ئي روزيءَ لاءِ پريشان غريب عوام کي ڀوڳڻو پوندو.
dastgirbhatti@gmail.com
The Kawish Group of Publication
B/2 Civil Line Hyderabad,Sindh Pakistan.
Phone:+92 (22) 2780026,2780027,2780525 Fax: +92 (22) 2780772, 2781167
Email: kawish12@gmail.com —- thekawish_hyd@yahoo.com
All the people of Kashmir know the true value of MQM in Azad Kashmir. Being a Kashmiri, I must tell you the true sitution of Azad Kashmir. In 2006 Azad Kashmir Elections MQM participated and only managed to get 2 seat, and them too from karachi. You would be surprised to know that MQM did not get more than 600 votes in Azad Kashmir seats. Over the years MQM vote bank has increased in Azad Kashmir but it is still less that 1000. Thats the graph of popularity of MQM in Azad Kashmir. Azad Kashmir Assembly has 41 Seats, out of which 29 are in Azad Kashmir, whereas 12 are the Kashmiri refugees seats scattered all over Pakistan. The same two seats MQM got in Karachi had more than 80% turnover. They used all the beloved tactics under the umbrella of Gen.Musharaf. But now PPP Government would now allow MQM a free hand to grab these two seats. Thats why they are so much upset. If they lose, it might give a wrong message to all the Karachi population who have been hostaged for two decades, that Altaf bhai is no more popular in Karachi. And everyone knows that MQM cannot tolerate this. I hope media can create the same level of awareness, the people of Pakistan deserve.
In 2011 AJK Elections, out of 29 seats in Azad Kashmir.
results was annouced for 26 seats. 3 seats will have re-polling. On the 2 seats PPP candidates are winning and on the third one an independent candidate is winning. Out of 26 Seats
PPP got 17
PMLN got 5
Muslim Conference got 4
Now have a look on 12 Kashmiri refugees seats in Pakistan. Elections were held on 8 seats and election for 4 seats is going to be held in next two three weeks time. Out of 8 Seats
PPP Got 3
PMLN Got 4
Independent 1
This clearly shows that PPP got victory in Kashmir and PMLN is a big time loser in Azad Kashmir.
If any one intrested to know more facts about Kashmir Elections, I am happy to tell more.